Ochig‘i, terma jamoamizning kelajagi haqida o‘ylar ekanman, beixtiyor uning ildiziga nazar tashladim. Ya’ni terma jamoamizga futbolchilar klublardan qabul qilinadi. Klublarga esa ularning akademiyalari futbolchi yetishtirib beradi. Demak, o‘zbek futbolining, terma jamoamizning yuragi tom ma’noda biz har doim ham e’tibor bermaydiganimiz va odatda panja ortidan qaraydiganimiz akademiyalardir. Xo‘sh, akademiyalarda hamma narsa shaffofmi? Hamma narsa odillik bilan qilinyaptimi?
Ochig‘I, shu paytgacha bunday ikkilanishga bormagandim, chunki akademiyalarga shubha bilan qarash xayolimga ham kelmagandi. Biroq yaqinda bir tanishim aytib bergan voqea sabab xavotirim ortdi, bildimki, o‘zbek futboli yuragini yog‘ bosa boshlabdi.
— Xo‘jayinim o‘g‘lini akademiyaga berdi, — dedi u tanishim. — Yaxshigina pul to‘ladi.
— Yo‘g‘-e, pul ham berdimi?
— Ha, albatta. O‘zi uncha tuzuk o‘ynay olmaydi, ko‘rganman, lekin edi pul to‘lagandan keyin… Yana o‘zi borib mashg‘ulotlarni kuzatadi. Chunki u bormasa murabbiyi o‘g‘lini ko‘p ham maydonga tushirmas ekan, otalar borib, murabbiydan bolalarini ko‘proq o‘ynatishni talab qilisharkan.
— Murabbiy aralashmang, bu mening ishim, iqtidoriga qarab tushiraman, demas ekanmi?
— Iye, qayoqda? Otning kallasidek pul olgandan keyin nima ham deya olardi?
Mana sizga o‘zim eshitgan voqea. Endi buning chin yoki yolg‘onligini yolg‘iz Yaratgan biladi (ishqilib, yolg‘on bo‘lsin). Lekin akademiyalarga puli yo‘qligi tufayli a’zo bo‘la olmagan bir nechta iqtidorli bolalarni eshitganman. Shunda bitta savol qiynaydi meni:
