Лионел Мессининг болалигида жиддий касаллик — керакли гормонлар танқислиги синдромига чалинганини яхши биласиз. Мессида айнан бўй ўсиши учун жавобгар бўлган гормонлар фаолияти суст эди. Бу ҳақда футболчининг ўзи шундай эслайди: “Мен мактабда ҳам энг кичкинаси эдим, майдонда ҳам энг кичкинаси эдим, ҳовлида ҳам энг кичкинаси эдим”.
Мессининг касаллиги шуниси билан хавфли эдики, бундай гормонлар танқислигида бемор қўли ва оёғидан 3-6 йил давомида муолажа олиши керак эди. Бунда беморнинг танасига керакли суюқликлар юбориларди. Бироқ Мессининг бунга имкони йўқ эди, чунки профессионал футбол бундай суюқликлар билан узоқ муддат даволанишни рад этарди, боиси бемор даволаниш мобайнида формасини йўқотиши ва футбол учун ярамай қолиши тайин эди. Қолаверса, у қабул қилган суюқликлар допинг моддаси сифатида ҳам тақиқланиши мумкин эди. Месси жуда қийин вазиятда қолади. Ана шундай пайтда унга эндокринолог Диего Шварцштейн ёрдамга келади. У Мессини самарали даволаш йўлини топади. Шифокор бу ҳақда шундай дейди:
