Абдураимовлар сулоласини нафақат Ўзбекистон ёки Мустақил Давлатлар Ҳамдўстлиги мамлакатларида, балки бутун дунёда ҳам яхши билишади, десак хато бўлмаса керак.
Сулола асосчиси Биродар Абдураимов ўтган асрнинг 60-70-йилларида ўзининг ёрқин ўйинлари билан миллионлаб ишқибозлар қалбини забт этган. Унинг «Пахтакор» клуби ҳамда собиқ иттифоқ терма жамоаси сафида ўтказган ўйинларини кўпчилик ҳамон ғурур билан эслайди.
Биродар Ҳасановичнинг фарзандлари ҳам миллионлар ўйинини танлашди. Айниқса, уларнинг тўнғичи Азамат Абдураимов футболчи сифатида отасига муносиб давомчи бўла олди. Жасур ҳам катта футболда озми-кўпми муваффақиятларга эришди.
Лекин турли сабабларга кўра, отаси ва акасидек машҳур бўла олмади. Аммо бугунги кунда у мураббийлик соҳасида ўз ўрнини топаётган мутахассислардан бири.
Жасур Абдураимов турли ёш тоифасидаги мамлакатимиз термаларида ишлади. Қийин вазиятда «Пахтакор»нинг асосий жамоасига мураббийлик қилди.
Бугунги кунда ҳам сулола учун алоҳида ўринга эга бўлган «Пахтакор» клубида мураббийлик фаолиятини давом эттирмоқда. Биз Жасур Биродарович билан учрашиб, у дилдан суҳбатлашдик.
- Жасур ака, миллионлар ўйинини касб сифатида танлашингизга тўғридан-тўғри оилавий муҳит сабаб бўлган. Отангиз ва акангизга ҳавас қилиб, футбол тўгарагига боргансиз. Умуман, ўша пайт бошқа соҳага кириш ҳақида ўйлаб кўрмаганмисиз?
- Йўқ, бу борада менда ҳеч қандай вариантлар бўлмаган. Барибир, футбол қонимда бўлгани учун бошқа соҳани танлай олмасдим. Болалигимдан шу муҳитда ўсганим сабабли бошқа касбга ўтишга фурсат ҳам бўлмади. Ўз навбатида, мени на отам ва на акам мажбуран футболга беришган.
Ўз ихтиёрим билан футбол тўгарагига ёзилганман. Ўша пайтда машғулотларга ҳозиргидек 5 ёки 6 ёшдан қабул қилишмасди. Ўйлашимча, бу тўғри қарор эди. Мутахассислар ҳамма жиҳатларни инобатга олиб, футбол билан шуғулланиш ёшини белгилаб қўйишган.
Болаларни 10 ёшдан махсус мактабларга олишгани бежиз эмас, ҳаммаси ҳисоб-китобли бўлган. Мен ҳам аввалига кўчада тўп сурганман. Кунларнинг бирида кўчамизда футбол ўйнаётганимни кўрган Михаил Аннинг жияни Иннокентий Иванович мени футбол мактабига таклиф қилди.
«Пахтакор» клубида миллионлар ўйини сир-асрорларини ўрганишни бошладим. Кейинчалик ҳозирги Республика олимпия захиралари спорт коллежида таҳсилни давом эттирдим. Отам ҳеч қачон мени футбол мактабига етаклаб олиб бормаган.
Бу нарса меҳрга бориб тақалмайди. Шунчаки, ўғлим менга ортиқча таянмасин, отасининг обрўсига ишониб қолмасин, деган маънода ўз ҳолимга қўйганлар.
Ҳозир эътибор берсангиз, аксарият ота-оналар фарзандларини ўзлари футболга олиб келишяпти. Майли, бу яхши ташаббус, аммо ўша болакайлар футболга ўз хоҳишлари билан келишяптими? Бу энг муҳим масала.
- Отангиз «Ўртамиёна футболчи бўлиб, менинг обрўйимга путур етказиб қўймагин», демаганмидилар?
- Йўқ, ундай гап-сўз бўлмаган. Отам «Футболни танладингми, демак охиригача ўзинг учун кураш», деганлар. Тўғри, бу билан ўз ҳолимга ташлаб қўйишмаган.
Отам ҳам, акам ҳам футболдаги бор билимларини баҳам кўришган. Билмаганларимни ўргатишган.
- Демак, мураббийларга «Бу менинг ўғлим, яхшилаб ўргатинглар», демаганлар, шундайми?
- Албатта. Бу ҳақда гап-сўз бўлиши мумкин эмасди. Қолаверса, менга шундай тарбия берилганки, ўзим отамнинг ўйинларимга келишини истамаганман. Қайсидир мураббийни «Ўғлимни асосий таркибда ўйнатасан», деб мажбурлаш кузатилмаган.
Нафақат менда, балки бошқа тенгқурларимда ҳам шунга ўхшаш ҳолат бўлган. Уларнинг оталари ҳам машҳур футболчи эдилар. Лекин худди мен каби уларда ҳам мураббийга босим ўтказиш ҳолати рўй бермаган. Ҳамма ўзи учун курашган.
- Биродар ака ўйинларингизни кўриб, ўз баҳоларини берармидилар?
- Ҳа, лекин мен майдонга келганларни кўрмасдим. Бир чеккада ўйинни томоша қилиб, кейин уйда керакли кўрсатмаларни берардилар. Ўйинимни отам майдон ташқарисидан кузатаётганини сезмасдим ҳам.
Лекин мен танлаган позиция отам ва акамникидан фарқ қилган. Яъни, улар каби ҳужумчи бўлмадим. Абдураимов фамилияси тилга олинганда аксарият мухлисларнинг кўз ўнгида голга ташна ҳужумчи гавдаланарди.
Мен эса бироз бошқа йўлдан бордим ва таянч ярим ҳимоясида тўп суришни афзал билдим. Менга кўпроқ тўпни рақибдан олиб қўйиш, жамоадошимга қулай тарзда узатма бериш, майдонда ижодкор бўлиш ёқарди. Олий лигада ўйнай бошлаганимда ишқибозлар мендан гол талаб қила бошлашди.
Аммо бирламчи вазифам гол урадиган футболчиларга тўпни етказиб бериш, рақиб ҳужумини бузиш эди. Отамдан Азаматга ҳужумкорлик, тўпурарлик, индивидуал кучли ўйин кўрсатиш сифатлари ўтган бўлса, менда кўпроқ жамоадошларимни тўп билан таъминлаш жиҳатлари мужассам эди.
- Отангиз ва акангиз сингари ҳужумчи бўлиш ва шу орқали халқ-қа тезроқ танилишни хоҳламаганмисиз?
- Йўқ, менда ҳеч қачон бундай истак бўлмаган. Очиғини айтганда, форвардларга хос хислат ва сифатларга эга эмасдим. Тан оламан, бошланғич тезлигим паст эди. Ҳужумчи тезкор қарор чиқариши керак.
Чунки у ортиқча ўйланса, фурсатни бой беради. Ярим ҳимояда ўйнайдиган футболчилар эса ҳужумчилардан фарқли равишда ўйлаб, кейин бир қарорга келишади. Марказдаги ўйин-чи ижодкор бўлиши керак. Менга айнан мана шу нарса ёқарди.
- Сизни бу позицияда ким кашф қилган?
- Ўйинларим ва майдондаги ҳаракатларимни кўрган барча мураббийларим - Иннокентий Иванович, Сергей Витальевич ва Баҳодир Тошмуҳаммедов мени ярим ҳимояда ўйнатишган. Улар бир-бирлари билан гаплашиб, келишиб олишмаганди. Шунчаки, қандай сифатларга эга эканлигимни кўргач, шундай тўхтамга келишган. Ҳеч қачон бошқа позицияда ўйнамаганман.
- Отангиз ва акангизда бўлгани каби, сизда ҳам «Пахтакор» жамоасига меҳр болаликдан тушганми?
