Флорентино Перес биринчи келганида галактикос масаласида икки қаттиқ хатога йўл қўйганди: қора меҳнат қиладиган отўйинчини кетказиб, ўрнига пианино чалувчи юлдузларни олиб келган, жамоада дизбаланс юзага келган.
Иккинчи келишида айни шу хатони такрорламаслик учун юлдузларни танлаганда ҳам тўйиб қолганларини эмас, иштиёқи баландларини+отдек ишлайдиган ёрдамчиларни олиб келяпти ва улар “Реал”даги балансни ушлаб беришяпти.
Хуан Лапорта биринчи келганида услуб, академия, мураббий иштиёқи — ҳамма-ҳамма юлдузлар бир нуқтада жамланган, бунинг оқибатида Каталония клуби футболни остин-устун қилиб юборди.
Иккинчи келишида ўша жамланмиш нуқта йўқ, шонли даврни қайтариш учун хато кетидан хато қилиб ётибди.
Эскилар бекорга айтишмаганда, аввалинг хор бўлса бўлсин, охиринг хор бўлмасин, деб…
