O‘tgan yilgi Yevropa chempionatida dadam Vengriya terma jamoasiga muxlislik qildilar. Qizig‘i, hatto chempion bo‘ladi, degan umid-la kuzatdilar. Vengriya esa, guruhdan sensasion tarzda chiqqanini isbotlash niyatida pley-offning dastlabki bosqichidayoq qaqshatqich zarba qabul qilib yengilib qo‘ya qoldi. Dadamning holatlarini tushungandek bo‘ldim. Yoshliklaridagi Vengriyani qo‘msaganlari, o‘sha Vengriyani ko‘rgilari kelganini tushundim. Nostalji har holda…

O‘zim ham o‘rta yoshli avlodga mansub bo‘lsam-da, futbol borasida “qariyapman”. Chunki yaxshi ko‘rgan o‘yinchilarim, jamoalarim haqida zavqu shavqqa berilib gapirishni boshlasam, oxirgi paytda o‘g‘illarimdagi hayratni ko‘ryapman. Bu hikoyalar bilan ularga go‘yo Alpomish davrini yodga solyapman. Oddiy misol, yaqinda “Milan” haqida gapirib qoldim. Zo‘r jamoa bo‘lganini, tarkibida yulduzlar o‘ynaganini so‘zlashim bilan, eee, oldingi davrni aytmang-da, ada, deb qoldi kattasi. Men unga “Milan”ning yulduzli o‘tmishiga u qadar ko‘p bo‘lmaganini isbotlash niyatida yotubega murojaat qildim va Shevchenko, Indzagi hamda Kaka tomonidan kiritilgan gollarni qo‘yib berdim. Tomosha qilib o‘tirdi va “qarigan” Ronaldinyoni ko‘ribgina bu voqealar “miloddan avval bo‘lmagani”ni his qildi. Yo‘q, yo‘q, u yillarini bilib turardi, faqat tasvirdagi o‘yinchilar u qadar tanishmasligi uchun ham eski davrdagidek tasavvurga ega bo‘lib qolaverar ekan odam.

Xullas, men nima demoqchiman, o‘sha “Milan” tirilmoqda. Rosmana tirilmoqda (Atay bu fe’lni qo‘shtirnoqqa olmadim). Chunki jamoa chin ma’noda o‘lib bo‘lgan edi. Oxirgi paytlarda uning shonli o‘tmishi qaytib kelmasa ham kerak, degan qo‘rqinchli fikrga-da kelib qolgandik. Formasidagi bir rangga mansub kitobdan joy olmasin, ishqilib, deb ham turgandik. Xayriyat, qaydandir xitoyliklar yetib kelishdiyu, jamoani uyg‘otish uchun jadal ishlarga qo‘l ura ketishdi.

To‘g‘ri, aytishingiz mumkin, Bonuchchidan boshqa ko‘zga ko‘ringan yulduzni sotib olmadiku, deb. Hali tarkibi “Yuventus”ga raqobatchilik qila olmaydi, deyishingiz ham mumkin. Qo‘shilaman. Biroq, menga yoqayotgan jihat boshqa.  “Milan” klubining saviyasi, obro‘si yildan yilga pastlayotgan edi. Noldan ham pastga sho‘ng‘ib, oldiga minus qo‘yiladigan darajada kattalashib borayotgandi raqamlar. Avvalo, ana shu pastlash nuqtasi to‘xtadi. Nolga qarab qaytish boshlandi. Yuqoriga siljishdagi eng katta voqea Bonuchchi transferi bo‘lsa, keyingi navbatda portugaliyalik Andre Silvaning sotib olinishi. Ushbu iqtidor egasi haqida Ronalduning so‘zi kifoya: “Men endi terma jamoadan bemalol keta olaman, uni qabul qilib oladigan ishonchli yigit topildi”.

172 million yevrolik xaridlardan xabaringiz bo‘lsa kerak, a?! Bu pulga hatto hozirgi kunda ham o‘rtacha jamoa butkul yangilanib ketadi. Tashrif buyurayotgan o‘yinchilarning ko‘pini taniymiz ham. “Qizil qoralar”ning anchayin yangi tarkibini tasavvur qilib olavering.  Chalhanogli, Musakkyo, Kessie, Rodriges hamda avval A seriyadagi o‘yinlari orqali, keyin “Liverpul” va “Sanderlend”dagi faoliyati orqali anchayin tanish bo‘lib ulgurgan Fabio Borini… Shuningdek, jamoaning yorqin yulduzi, superklublarga ketish uchun jomadonini taxlab qo‘ygan Donnarummani klubda olib qolish ham katta transferdan qolishmaydigan voqea.

Xitoylik Li Yonxong bundan tashqari transferlarga yana 100 million yevro ajratgan, unga loyiq ikki futbolchi sotib olish mumkin. “Savdo kechasi” davom etar ekan, bu kechaning “qurbonlari” bo‘lishi kutilayotgan yigitlar ichida “Lasio” sardori Lukas Begli hamda florensiyaliklar harchandiki olib qolishga urinayotgan “Fiorentina” a’zosi Nikol Kalinich ham bor. Ushbu faktlar rossoneri muxlislarini faqat va faqat shodlantiradi.

Fabio Kapello sotib olinayotgan yigitlarni ko‘ra turib: “Bu xitoyliklarni futbolni tushunmaslikda ayblashimiz noo‘rin, chunki bir-biriga juda ham mos yigitlar xarid qilinmoqda”, dedi. Mashhur mutaxassis “Milan”ning hozirgi transfer siyosatini jamoa sho‘ng‘ishni boshlagan 2008 yillardagi siyosatidan ustun qo‘ygan: “O‘sha payti klubga qariya yulduzlar kelardi, ularda nomdan boshqa narsa qolmagan edi. “Milan” ham bu ishi bilan go‘yo o‘zining davri so‘nib borayotganini tushuntirardi…”

Muxlislarning stadionga qaytishi ham jiddiylashgan. Oxirgi marta Zlatan kelgan 2010 yildagina shunday entuziazm guvohi bo‘lgan edik. Hozirda ertalabki mashg‘ulotlarga 5 mingdan ziyod tomoshabin chipta olib tashrif buyurmoqda, qalay, bundesliga!)  Italiya matbuoti bu yilgi transferlarni Fotih Terim davrida jamoaga oqib kelgan yulduzlar pleyadasiga (Indzagi, Koshta, Pirlo, Moreno, Kontra, Laursen va Brokki) qiyos qilmoqda. To‘g‘ri, ularning hammasi ham o‘sha davrda jamoaga qovushib keta olmagan bo‘lishi mumkin, lekin sal keyinroq Yevropani zabt etgan Anchelottining oltin avlodi aynan shu o‘yinchilar hisobidan kashf etilgandi.

Darvoqe, “Milan” bilan bunaqa voqealar ko‘p bo‘lganini ham eslab o‘tish kerak. 80-yillar o‘rtasida A seriya bilan V seriya o‘rtasida sarson bo‘lib yurgan superklubga Berluskoni, Sakki, Barezi va Van Basten kelgan hamda buyog‘iga nimalar bo‘lganini bilasiz. Ko‘ryapmizki, gap faqat murabbiyda qolgan, Montella ikkinchi Sakki bo‘la olamidi? Hamma gap shunda.

Mayli, hozircha unga omad tilab turaylik-da, “Milan”ga skudetto uchun kurashni yuklamaylik. Yevropa ligasidagi sharafli yurishi bilan-da elitaga qaytib olish imkoniyat topsin.  Bu turnir o‘tmishi bilan bugungi o‘rtasida sarson qolgan “Manchester Yunayted”ga ham o‘zini ushlab qolishga yordam berib yubordi-ku, to‘g‘rimi?

Xulosa o‘rnidagi gapim shu:

… Dadamning Vengriyasi qayta olmaganiga yarasha mening “Milan”im qaytib kelsin!

… Sport mollari do‘konlariga yana Sheva, Kaka va Indzagi liboslari boshqa nomlar ostida qaytishini istayman.

… Eng muhimi, so‘nggi yillarda Yevropa Chempionlar Ligasida “Barsa” va “Real”ga munosib qarshilik qiladigan klub topilmayotgan bir paytda aynan “Milan” qaytib qolsa, zap ish bo‘lardi-di o‘ziyam…