Ayni payt ishsiz yurgan Antonio Konte tez orada murabbiylik faoliyatini qayta tiklasa, ajabmas.
Har holda, unga talab yo‘q emas. Rai 2 telekanali mehmoni bo‘lgan italiyalik mutaxassisning o‘zi ham intervyu jarayonida katta chorlovlarga tayyor ekanligiga sha’ma qildi. To‘g‘ri, suhbatda asosan Kontening shaxsiyati xususida gap bordi.
- Antonio, ko‘pincha sizga nisbatan «vahshiy» iborasini qo‘llashadi...
- Tushunarliki, vahshiy bo‘lib tug‘ilmaganman, lekin bolalik yillariyoq menda tabiiy ravishda qat’iy xarakter shakllandi. Deylik, bunda ko‘cha mushtlashuvlari va o‘z-o‘zini himoya qilishga intilish ta’siri bor. Qisqasi, muayyan vaziyatlarga duch kelganingizda, asta-sekin vahshiylashib borasiz. Misol uchun, kimdir ustingizdan hukmronlik o‘rnatishni istab qolishi mumkin: «Eshit, endi sening hayoting mening qo‘limda!» Bunday holatda sizdan ozgina qat’iylik ko‘rsatish talab etiladi. Qolaversa, bilasizmi, burj belgisiga ko‘ra, sherman...
- Konte hozir faqat futbol haqida o‘ylaydimi yoki...?
- Odatda ishdan tashqarida futbol haqida o‘ylashni ham, gapirishni ham umuman yoqtirmayman. Aksincha, bo‘sh vaqtni ko‘proq futbol bilan umuman aloqasi yo‘q odamlar davrasida o‘tkazishga moyilman. Jumladan, uyda doimo futbolni chetga surib qo‘yishga harakat qilaman, lekin buning iloji yo‘q. Chunonchi, zamonaviy futbolda murabbiy ishga doir o‘y-xayollarini uyiga sudrab borishga majbur, baribir.
- Umuman, shaxsiy xarakteringizni qanday tavsiflaysiz?
- Hayotda o‘ta to‘g‘ri odamman. Makr-hiylaga moyil insonlarni jinim suymaydi, o‘zim kabi to‘g‘ri kishilarni qadrlayman. Ta’sirchanmanmi? Ehtimol, lekin unchalik emas. O‘zaro munosabatlar yolg‘on ustiga qurilishiga toqat qilolmayman, har doim suhbatdoshim uchun ochiq bo‘lishga intilaman. Kamchiliklarim? Vaqti-vaqti bilan qiziqqonlik qilishim mumkin, yana biroz sabrsizdirman. Umuman, o‘zim va atrofimdagilarga o‘ta talabchanman, chunki mag‘lubiyatni aslo qabul qilolmayman.
- Liderlik fazilatlaringiz haqida nima deya olasiz?
- Haqiqiy yetakchilik ayniqsa, futbol murabbiyi uchun zarur. O‘zim ishlagan barcha jamoalarda hamisha birinchi shaxs bo‘lishga intilganman. Umuman, liderlik tabiatimga ham xos, aynan shuning uchun tug‘ilganman, menimcha.
- O‘zingizga futbolchi sifatida necha ball qo‘yasiz?
- 8.
- Murabbiy sifatidachi?
- 8,5. Hozir 54 yoshdaman. O‘ylaymanki, murabbiylik sohasi uchun hali yoshman va faoliyatimning qolgan qismida o‘z reytingimni oshirish imkoniyati yo‘q emas.
- Futbolchi rolida sizga nima yetishmaganini bilasizmi?
- Iste’dod. Xayriyatki, murabbiylikda bunday iste’dodga egaman. Futbolchilik davrida texnik salohiyatim chakki emasdi, lekin Zidan yoki Del Pyero kabi katta iste’dod sanalmaganman.
- Ba’zan yolg‘iz qolishni istayotganingizni his qila-sizmi?
- Ha, jamoam yutqazganida. Qaytaraman, mag‘lubiyatga toqat qilolmayman, shuning uchun omadsizlik alamini yolg‘iz yutishni afzal ko‘raman. Ba’zan hattoki, siqilganimdan kasal bo‘lib qolaman. Men uchun mag‘lubiyat - 36-48 soat davom etadigan motam. Bunday paytlar o‘zimni izolyasiyaga olaman, chunki qanday holatga tushishim o‘zimga ma’lum. Ha, mag‘lubiyatlar - vaqtinchalik omadsizlik. Ularni to‘g‘ri qabul qilish uchun esa o‘rinli reaksiya muhim.
- Tarixni qayta yozishga xohishingiz qanday?
- Tarixning bir qismini qayta bitish uchun menda omad va bir chimdim mahorat bor. Lekin barchasini hali tuymadim. Kelajakda tarix yozishda davom etishimga imkon beruvchi vaziyatga tushishni istayman, albatta.
- Hozir qanday orzular og‘ushidasiz?
- Barchasini ichimda saqlayman, chunki ayrimlari hech qachon amalga oshmasligi mumkin.
- Odatda g‘alabadan qancha vaqt xursand yurasiz?
- G‘alaba quvonchi mag‘lubiyat alamiga nisbatan kamroq davom etadi. Muhimi, g‘alabalar aqliy farovonlik bag‘ishlaydi. Oddiy aytganda, kechqurun xursand holda yotaman va erta uyg‘onib, keyingi o‘yin haqida bosh qotira boshlayman.
- «Yuventus»da o‘ynash/ishlash nimani anglatadi?
- «Yuve» har doim kimlargadir quvonch, boshqalarga alam bag‘ishlaydigan jamoa hisoblangan. Haqiqat shuki, «keksa sinyora»da o‘ynash yoki ishlash hamma uchun emas. Binobarin, bu klubda deyarli butun Italiya sizga qarshi turadi.
- «Yuve» safiga 21 yoshda qo‘shilgansiz...
- O‘sha payt atrofimdagi hammasi bahaybat ko‘ringandi. Ehtimol, birinchi mavsumda ichki qo‘rquvim pand bergandir. Sababi oddiy - yutqazishni xohlamadim va klubda qolish uchun hammaga «o‘tkir tishlarim va tirnoqlarim»ni ko‘rsatdim.
- Murabbiylikda ham har bir klubda ma’lum iz qoldirdingiz...
- Boshqacha aytganda, o‘zim ishlagan barcha jamoalarda bir necha yilga poydevor quydim. Hech qachon «chiqindi» qoldirmaganman.
- Klublardan ketish qanday yuz beradi?
- Qachonki, klubga o‘zimdagi bor narsalarni to‘liq berganim va kuchim tugaganini tushunsamgina ish joyini o‘zgartirishga qaror qilishim mumkin. Agar qaysidir futbolchi transferi yuzasidan fikr so‘rashsa, har doim shaxsiy qarashlarimni boricha aytaman.
- Manchinining Italiya termasidan ketganiga munosabatingiz...
- Tafsilotlarga chuqur kirishni xohlamayman. Manchini Yevropa chempionatida g‘alabani ta’minladi - tarixiy ish. Keyin jamoani jahon chempionatiga olib chiqolmadi - bunisi katta muvaffaqiyatsizlik va barchamiz uchun chuqur yara. To‘g‘risi, agar Manchini o‘rnida bo‘lganimda, o‘sha omadsizlikdan keyin darhol ketardim.
- Saudiya Arabistoni futboliga intilish haqida nima deysiz?
- Agar gazetalarga ishonsangiz, arablar hamma, jumladan, menga ham taklif bilan chiqishdi. Lekin rad etdim. Chunki hali yevrofutbol qozonida qaynashim kerak.
- Mourinyo bilan munosabatingiz qanday?
- U - g‘olib. Avvaliga bir-birimizni tilimizga kelgan achchiq so‘zlar bilan «siyladik», keyin uchrashib, qo‘l berib so‘rashdik. Uning hammasini yuzingizga aytishini qadrlayman, garchi APLda o‘rtamizda noxush holatlar kuzatilgan bo‘lsada. Angliyada bu kabi hujumga hujum bilan javob qaytarishni «aql o‘yinlari» sifatida ta’riflashadi. Qaytaraman, ko‘chada ulg‘ayganimni hech qachon unutmayman va nimadandir yoki kimdandir qo‘rqmayman.
- Rim va Neapol shaharlari haqida...
- Har ikki shaharda ishlash imkoniyatini qo‘ldan chiqarmasdim, avvalo, odamlar ishtiyoqi tufayli. Umid qilamanki, kun kelib menga Rim yoki Neapolda faoliyat yuritish nasib etadi. To‘g‘ri, buning uchun avvalo, muvaffaqiyatga qaratilgan jiddiy yondashuv va loyiha kerak.
- Oxirgi paytlar sizni aynan «Napoli» va «Roma»ga «bog‘lashmoqda»...
- Bilmadim, «Napoli» haqida endi eshitib turibman. de Laurentis bilan tez-tez zavq bilan gaplashib turamiz. Unga hurmatim baland, lekin «Napoli» Garsiyani tanlaganini unutmaslik kerak. Kelajakdami? Qachonligini bilmayman, lekin faoliyatim oxirida aynan ushbu ehtirosli klublardan birini boshqarmoqchiman.
- «Tottenxem»dagi faoliyatingizni qanday baholaysiz?
- Bu jamoaga yolg‘iz bordim, mehmonxonada yashadim. Bularning barchasi biroz azobladi. Axir har kuni bitta yo‘nalishda harakatlanardim - ish va mehmonxona.
- Faoliyatingizdagi eng go‘zal g‘alabani ayta olasizmi?
- Eng go‘zal g‘alabam - bu qizim. Farzandli bo‘lganingizdan keyingina odamlarni sevish qandayligini tushuna boshlaysiz.
- Nimadan qo‘rqasiz?
- O‘lim xayoli qo‘rqitadi, tarix qachondir tugashi ham. Qabr toshimga «U hamma narsasini berib ketdi» qabilida yozib qo‘yishlarini istardim.
- Kechirim so‘rashni ham bilasizmi?
- Bu borada oldin qanday bo‘lganimni bilmayman, lekin vaqt o‘tishi bilan kechirim so‘rashni o‘rgandim. Insoniylik nuqtai nazaridan hamma buni bilishi shart. Kechirim so‘rash - sharaf.
- Antonio yengilmasmi?
- Talab darajasida sezgirman, lekin yengilmas emas...
MUHAMMADXON tayyorladi
