O‘z avlodining eng buyuk futbolchilaridan biri sanalgan Tyerri Anri har doim katta ishtiyoq, sarguzashtlarga boy va g‘alabaga chanqoqlik bilan o‘ynagan.
Afsonaviy hujumchi endi Parij-2024 Olimpiadasida Fransiya terma jamoasini boshqaradi va FIFA rasmiy saytiga o‘zining maqsadi, bosim hamda futbol falsafasi haqida gapirib berdi.
- Parij-2024 Olimpiadasiga 4 oydan kamroq vaqt qolganini hisobga olsak, mamlakatda bosim kuchayib borayotganini his qilyapsizmi?
- To‘g‘risi, ishtiyoq juda katta. Bosimga kelsak, ha, Fransiyaning so‘nggi yillarda qilgan ishlari tufayli bor. Shunday ekan, siz futbolka kiygan paytdan boshlab bosim mavjud. Siz o‘z mamlakatingiz sharafini munosib himoya qilishga mas’ulsiz. Hozirgi vaziyatni tushunish uchun vaqt kerak edi. Jahon chempionatiga chiqqanimizdan xursand bo‘lganimiz 1978 yil, finalda penaltilar seriyasida mag‘lub bo‘lganimizdan hafsalamiz pir bo‘lgan 2022 yil ortda qoldi. Demak, biz uzoq yo‘lni bosib o‘tdik va endi g‘alaba qozonishga harakat qilishimiz kerak.
- Bir necha hafta oldin «Parij-2024»da maqsadingiz oltin medal ekanligini aytdingiz...
- Ha to‘g‘ri, lekin bu g‘alaba qozonamiz degani emas. Siz tasavvur qilgan narsangiz va oxir-oqibat nima qilishingiz o‘rtasida katta bir yo‘l bor. Ana shu yo‘lingizni to‘sib qo‘yadigan jamoalar borligini bilib olasiz, bu esa sizga kerakli joyga borishingizga to‘sqinlik qilishi mumkin. Lekin menimcha, bir nuqtada nimanidir tasavvur qilishingiz kerak. Agar yo‘q bo‘lsa, nimaga erishmoqchisiz? Qayerga bormoqchisiz? Va o‘yinchilaringiz qanday fikrda bo‘lishini xohlaysiz? Fransiyada bo‘lib o‘tadigan Olimpiya o‘yinlarida terma jamoamiz ishtirok etadi. Bu yaxshi. Xo‘sh, keyinchi? Siz g‘alaba qozonmoqchimisiz? Bunga umid qilaman, lekin kafolat yo‘q. «Oltin» yutishimiz haqidagi tasavvurim ba’zilarni bezovta qilishi mumkin, ammo bu takabburlik yoki ortiqcha ishonch emas. Biz faqat bir nuqtada g‘alaba qozonishga harakat qilishimiz kerak. Bu toqqa chiqqandan keyin cho‘qqiga intilishdek gap. Biroq, bunga erishish uchun ba’zi qadamlarni qo‘yish kerak bo‘ladi, albatta. Buni bosqichma-bosqich bajarishingiz, nafas rostlashingiz, tanangizni moslashtirishingiz va hokazo. Axir toqqa faqat birinchi balandlikka yetish uchungina chiqmaysiz-ku!
- 1998 yilda erishgan muvaffaqiyatlaringizni hamma biladi. 26 yildan keyin Fransiyadagi yana bir yirik turnirda terma jamoani boshqarib borishingiz qanday hissiyot bermoqda?
- Mening avlodim ham Olimpiya o‘yinlarida o‘ynash imkoniyatiga ega edi. Ammo saralashdan o‘ta olmagandik, chunki Italiya jamoasida ham ajoyib o‘yinchilar avlodi bor edi. Va bu menga armon bo‘lib qoldi. To‘g‘ri, shundan keyin ajoyib onlarni boshdan kechirdim, lekin bu har doim men bilan qoldi. Bir kun kelib o‘z maydonida ajoyib chempionlikni qo‘lga kiritish imkoniyatiga ega bo‘lgan jamoa boshqaruvida bo‘lishimni bilmagandim. Olimpiya o‘yinlari hayotimda boshdan kechira olmagan kam sonli voqealardan biridir. 26 yildan so‘ng shunday vaziyatga tushganimdan aqldan ozayotgandekman.
- Uyda o‘ynash sizga ustunlik beradi deb o‘ylaysizmi?
- So‘nggi paytlarda men barcha mumkin bo‘lgan ssenariylarni ko‘rdim. Olimpiada futboliga nazar tashlasangiz, o‘z uyida «oltin» yutgan jamoalar ko‘p emas. Agar oxirgi Afrika Kubogini olsangiz, ha, xuddi Qatar oxirgi Osiyo Kubogida bo‘lgani kabi, Kot-d`Ivuar o‘z maydonida chempion bo‘ldi. Vaholanki, o‘z uyimizdagi Yevro-2016ni yutqazdik, lekin JCH-1998, Yevro-1984da g‘olib ham chiqqanmiz. Braziliya nemislarning 2006 yildagi kabi 2014 yilgi mundialni boy berganini ko‘rdik. Xo‘sh, bu yordam beradimi? Ha, yordam beradi, yolg‘on gapirmaylik. Esimda, 1998 yilda aeroportda xavotirli tartibsizlik bo‘lgan va bu mutlaqo normal holat edi. Albatta, bu yordam beradi, lekin his-tuyg‘ular haddan ortiq bo‘lsa, u ham to‘sqinlik qilishi mumkin. Ba’zida jamoa muvaffaqiyatga shunchalik intiladiki, birdaniga ularga qarshi ishlay boshlaydi. Shuning uchun biz buni ham nazorat qilishimiz kerak.
- Fransiyadan tashqari, Parijda muhim ahamiyatga ega bo‘lgan boshqa jamoa ham bormi?
- Har doim kutilmagan hodisalar bo‘ladi, lekin men ilk navbatda Janubiy Amerika tomonlarni e’tirof etgan bo‘lardim. Barchamiz ularni ta’qib qilmoqdamiz. Ularning so‘nggi unvonlariga qarang - ular ancha oldinda. Qolgan raqiblarga kelsak, ularni qanday qilib to‘xtatishimiz mumkinligini ozmi-ko‘pmi bilamiz.
- Mavzuni o‘zgartiramiz, JCH-2026 finali Nyu-York shahrida o‘tkazilishi e’lon qilindi. Bu shahardagi faoliyatingiz haqida qanday xotiralaringiz bor?
- Bu haqiqatdan ham ajoyib davr edi. Ko‘pgina o‘yinchilardan farqli o‘laroq, men deyarli har doim 1994, 1995, 1996 yillarda ta’tilga aynan Nyu-Yorkka borardim. Hozirgi futbolchilar asosan Los-Anjeles yoki Mayamiga borishadi, lekin mening tanlovim har doim Nyu-York bo‘lgan. Shunchaki bu shaharga oshufta bo‘lganman. Albatta, «Red Bullz» safida o‘ynash va Manxettendagi Soxoda yashash imkoniyatiga ega bo‘ldim. Bolaligimdanoq faoliyatimni MLSda tugashimni bilardim. Nyu-York haqida soatlab gaplashishim mumkin. U yerda yashash, futbol o‘ynash va liga, klub rifojiga ozgina hissa qo‘shish imkoniga ega bo‘lganimdan juda mamnunman.
- Va nihoyat, o‘zingizni murabbiy sifatida qanday tavsiflagan bo‘lardingiz? Tyerri Anrining o‘yin uslubi qanday?
- To‘pga egalik qilish, hujumkor futbol o‘ynash va pressingni saqlab qolish uchun harakat qilishdir. Albatta, bunday holatda, orqa chiziqda juda katta bo‘sh hudud bo‘ladi, shuning uchun o‘yinni yaxshi boshqarishingiz kerak, ayniqsa to‘pni yo‘qotganingizda. Shubhasiz, zamonaviy futbolda to‘pga egalik qilishni yo‘qotib qo‘ysangiz, tezda jazolanishingiz mumkin. Men uchun g‘alaba qozonishning aniq formulasi yo‘q va siz egalik qilishda ustunlik qilmasdan turnirda g‘alaba qozonishingiz mumkin. Menga jamoalarim hujumkor o‘ynashi va to‘pni egallashga harakat qilishini yaxshi ko‘raman.
M.PO‘LATOV tayyorladi
