«Milan» himoyachisi Matteo Gabbiya joriy mavsum arafasida ijara kelishuvi asosida Ispaniyaning «Vilyarreal» klubiga yo‘l olgandi.
Lekin «rossonerlar» qishda uni muddatidan oldin ortga qaytarishdi. Chunki jamoada jarohatlanmagan himoyachi qolmagandi hisob. Yo‘q, shunday bo‘lsada, «Milan» 24 yoshli iqtidorni majburlikdan qaytarganini aytish noo‘rin. Binobarin, Matteo qisqa muddatda La Liga va yevroarenalarda o‘zini chinikamiga namoyon eta oldi va milanliklarni qayta o‘ylab ko‘rishga undadi. Mana, Gabbiya hozirgacha «Milan»ning barcha o‘yinlarida alohida ajralib turibdi. U bu oraliqda faqat «Empoli»ga qarshi «A» seriya 28-tur o‘yinida dam oldi. Asosiysi, himoyada to‘p surayotganiga qaramay, 3ta gol va 1ta assist rasmiylashtirishga ulgurdi. Xullas, Gabbiya «Milan» klubi rasmiy saytiga bergan intervyusida asosan Pireney yarim orolida olgan tajribasi bilan o‘rtoqlashdi, yana chempionlik mavsumini esladi va shaxsiy hayoti haqida gapirdi.
- «Mettyu Keyj» - bu laqabingiz qachon va qanday paydo bo‘ldi?
- Menimcha, ijtimoiy tarmoqlardan chiqqan bo‘lsa kerak. Hozirda muxlislar ko‘pincha futbolchilarga shunday laqablarni «yopishtirishadi». Jamoamizda Fikayo Tomori va Ruben Loftus-CHik kabi inglizlar bor va kiyinish xonasida ular bilan laqab vositasida hazillashish yoqimli.
- Umuman, ijtimoiy tarmoqlardagi o‘zingizga taalluqli yozuvlarga qanday qaraysiz?
- Ochig‘i, oldin turli gap-so‘zlar va «ta’rif»lardan azob chekardim, buning ortidan esa jamoaga talab darajasida naf keltirolmasdim. Endi tushundimki, har narsaga e’tibor qarataverish shunchaki, kuchimni tortib olar ekan. Xullas, hozirda chetdagi gaplarga chalg‘ib qolmaslikka urinyapman. Deylik, oxirgi 2 yilda bu masalada muvozanatni topdim, menimcha. Oddiy aytganda, hozirda ijtimoiy tarmoqlarga deyarli qaramayman, qarasam ham, turli gap-so‘zlarga aslo ahamiyat bermayman. Professional faoliyat uchun o‘zingizni ba’zi narsalardan cheklashni bilishingiz muhim. Ijtimoiy tarmoqlar hozirda men uchun ko‘ngilochar manbadan boshqasi emas.
- «Vilyarreal»da ijara muddatini o‘tab qaytdingiz. Xo‘sh, joriy mavsum siz uchun qanday o‘tdi?
- Juda g‘alati. O‘tgan yoz ketishim kerakligini bilardim, murabbiy bilan ham bu masalada gaplashdim. Shunga qaramay, «Milan» oilasidan ayrilish oson bo‘lgani yo‘q. Boz ustiga, hammasi nisbatan mavhum edi. Ya’ni «Milan» bilan AQSH safariga hozirlanayotgandim. Faqat parvoz kuni shaxsiy agentim «Vilyarreal» bilan kelishuvga erishgani va qolishim zarurligini aytdi. Biroq jamoa direktor Furlani hali ayrim nyuanslar borligi, hammasi hal etilishiga qadar «Milan» ixtiyorida shug‘ullanishimni ma’lum qildi. Xullas, tomonlar kelishuv bo‘yicha batamom bir to‘xtamga kelishlarigacha 2-3 kun Los-Anjelesda mashg‘ulot o‘tadim, keyin ortga qaytdim. Aslida transfer nisbatan tez amalga oshdi. Muhimi, ushbu safar o‘zimga rosa yoqdi. Gap shundaki, salohiyatimni boshqa mamlakat va ligada sinab ko‘rishni xohlayotgandim. Ispaniyada o‘ynash yoqimli bo‘ldi, hattoki, 6 oy qanday o‘tib ketganini bilmay qoldim. Keyin qaytish taklifini katta mamnuniyat bilan qabul qildim.
- Boshida ispancha hayot tarziga ko‘nishikishda qiynalgandirsiz...
- Albatta, oson bo‘lgani yo‘q. Axir u yerga borishdan oldin 4-5 yil o‘zim uchun o‘ta qulay muhitda o‘ynadim. Shu joyda aytishim kerak, «Milan» men uchun - oila, bolaligimdan tanish chehralar. Bundan holatda boshqa mamlakat, yangi shaharga ko‘chib o‘tishingiz, sizning tilingizni tushunmaydigan jamoadoshlar davrasiga tushish qiyin, albatta. Lekin Ispaniya safaridan ham futbolchi, ham shaxs sifatida juda ko‘p narsa oldim. Birinchidan, «Vilyarreal»da hamma yaxshi kutib oldi, jamoada samimiy va mehribon yigitlar yig‘ilishganini ko‘rdim. Shuningdek, murabbiyning ijobiy ta’siri ham katta rol o‘ynadi. Agar sog‘lom muhit bo‘lsa, qolgani futbolchining shaxsiy yondashuviga bog‘liq. Qisqasi, ishga to‘g‘ri munosabatda bo‘lib, o‘zimni ko‘rsatishga harakat qildim. Darvoqe, Pepe Reyna va Raul Albiolning italyan tilida gapira olishlari ham qo‘l keldi. Shu tariqa atigi bir necha hafta ichida hammasi izga tushdi va o‘zimni xuddi uydagidek his qila boshladim.
- Qiziq, samaradorligingiz nimaning hisobiga shunchalik oshdi?
- Fikrimcha, o‘yinimda ko‘p narsa o‘zgargani yo‘q. Shunchaki, o‘z ustimda jiddiyroq ishladim, xususan, kamchiliklarni bartaraf etishga e’tibor qaratdim, yana ortiqcha kuch oladigan harakatlardan tiyilishni o‘rgandim. Shuni tushundimki, yechim har doim ham ko‘p ishlash emas, balki sifatli ishlashda. Oldin ba’zi detallarga haddan ortiq ko‘p e’tibor qaratardim va bildimki, bu imkoniyatlarimni bir muncha pasaytirgan. Deylik, gohida tarkibdan chetda qolasiz va yaxshi sport formasida ekanligingizni isbotlashga zo‘r berasiz. Biroq me’yoridan ko‘p shug‘ullanish hamisha ham samara bermaydi. Mana, mashg‘ulotlar va ish hajmini rejalashtirish nuqtai nazaridan o‘zim uchun eng ma’qul me’yorni topdim. Shuning natijasi o‘laroq, Ispaniyada yetarli vaqt o‘ynadim va barqarorlik - izchillikka yuz burdim.
- Ispaniyada jumladan, «Barselona»ga qarshi bahsda o‘ta zo‘r o‘ynadingiz...
- Ajoyib o‘yin, hech esimdan chiqmaydi. Ha, yakunda 3:4 hisobida yutqazdik, lekin «Vilyarreal»da «kambek» va «kontrkambek»lar ham bo‘ldi. Xususan, o‘sha uchrashuvda barchamiz borimizni berdik. «Barselona» - ob’ektiv kuchli jamoa. Individual tomondan aql bovar qilmaydigan darajada juda kuchli sanalgan yosh futbolchilari gollarni rosa oson urishdi. Men esa ular oldida o‘zimni qariyadek his qildim. Chunki 2007 yili tug‘ilgan, ya’ni mendan 8 yosh kichik yigitchaning maydonda qanday hunarlar ko‘rsatganini o‘z ko‘zim bilan ko‘rdim. «Barsa» yoshlari meni ham ancha qiynashdi. Levandovskimi? Juda kuchli ijrochi. Bir qarashda, Robertni to‘liq nazorat ostida ushlab turgandek bo‘lasiz, lekin u oniy lahzada to‘pni o‘ziga bo‘ysindirish yoki zarba yo‘llash orqali sizni dog‘da qoldirishi hech gap emas. Esimda, Levandovski o‘sha uchrashuvda kerakli vaqt kerakli joyda paydo bo‘lishi hisobiga mantiqqa to‘g‘ri kelmaydigan gol urgandi.
- Endi skudetto qo‘lga kiritilgan mavsumni birrov esga olsak...
- Zlatan bilan bog‘liq bir voqea. «Sassuolo»ga qarshi o‘yindan bir haftacha oldin jamoamizda ba’zi italyancha xurofotlar boshlandi. O‘shanda chempionlikdan bir qadam narida edik. O‘zi odatda kuchli raqiblar futbolkalarini yig‘ishni yaxshi ko‘raman. Qisqasi, Zlatandan formasini so‘radim. O‘yinda g‘alaba qozonishimiz va maqsadga erishish-erishmasligimizni bilmasdik. Ibra esa formasiga «Skudetto uchun katta rahmat» yozuvini tushirib, qo‘limga tutqazdi. O‘yindan 1 hafta oldin! Ana, ishonch. Lekin men uni yigitlarga ko‘rsatishga botinolmadim va o‘yingacha yashirib qo‘ydim.
- Biror narsadan qo‘rqasizmi?
- Futbolda hech nima jiddiy qo‘rquv solmaydi. Umuman, qo‘rquv faqat salbiy yakunga yetaklaydi. Yaxshisi, maydonda o‘zingizga bog‘liq ishlarni sifatli bajarishga intiling, shunda natijasini ko‘rasiz. Hayotda esa boshqacha: odatda akulalar va okean tubidan qo‘rqaman.
MUHAMMADXON tayyorladi
