«Manchester Yunayted»ning afsonaviy darvozaboni Piter Shmeyxel World Soccer nashriga intervyu berdi. Uning suhbatdoshi britaniyalik mashhur jurnalist Alister Kempbell bo‘ldi.
- Kitobingizni o‘qib, ko‘p narsalarni bilib oldim. Masalan, baraban, gitara chalishingizni, ovoz yozish studiyangiz borligini...
- Endi yo‘q. «MYU»dagi davrlarimda bo‘lgandi. Bu ajoyib edi, chunki musiqa meni bir necha soatga bo‘lsa-da ortiqcha bosimdan uzoqlashtirardi. Ayniqsa, o‘yinlardan keyin najot vazifasini o‘tardi, tanangizda adrenalin ko‘p bo‘lsa, dam olish juda qiyin.
- Chempionlar Ligasi haqida gaplashsak. Barselonadagi o‘sha o‘yinda bo‘lganman va maydonda ro‘y bergan voqealarni yaxshi eslayman. Lekin eng hayratlanarlisi - o‘yindan so‘ng, o‘g‘lingiz Kasper va Teddi Sheringemning farzandi Charli kiyinish xonasida paydo bo‘lishgandi...
- Aql bovar qilmaydi. Ular buni qanday uddalashganini bilmayman. Chempionlar Ligasining bunday yirik o‘yinlarida juda ko‘p qo‘riqchilar bo‘lishadi. Akkreditasiyada sakkiztalik raqam mavjud. Qaysi raqamingiz borligiga qarab, sizga ma’lum joylarga kirishga ruxsat beriladi. Kiyinish xonalariga faqat futbolchi va xodimlar kirishiga ruxsat etiladi, boshqalarga mumkin emas. Muvaffaqiyatni nishonlayotganimizda, to‘satdan ular kirib kelishdi. Kasper endigina 13 yoshda edi. Ajoyib! Albatta, biz hammamiz birga suratga tushdik, chunki uni yaqin atrofda ko‘rish juda yoqimli edi.
- Faoliyatingizda Gari Nevill va Jeymi Karrager urgan gollarini qo‘shib hisoblagandan ham ko‘p gol gol urganingizni aytgansiz. Ancha ta’sirli so‘zlar va bu menga yoqqandi.
- Aslida Jeymi Karragerning gollari soni meniki bilan teng, faqat ulardan sakkiztasini o‘z darvozasiga yo‘llab qo‘ygan.
- Daniya termasi bilan Yevroda qo‘lga kiritilgan g‘alaba ko‘proq ahamiyatga egami yoki «MYU» bilan erishilgan YECHL g‘olibligi va «trebl»mi?
- Hech biri. Kasper Premyer-ligada chempion bo‘lganida ko‘proq quvondim. Bu men uchun eng ta’sirlanarli voqea edi.
- Unda boshqacharoq so‘rayman: oldingi voqeliklarning qaysi biri muhimroq?
- Rosti, ayta olmayman. Ehtimol, uchinchi variantni tanlagan bo‘lardim, chunki 27 yil ichida «MYU» uchun birinchi chempionlikni qo‘lga kiritgan jamoada edim. Buning bir qismiga aylanish ajoyib edi.
- «MYU»ga, sobiq jamoadoshlaringizga qarshi o‘yin oldidan tunnelda turib o‘zingizni qanday his qildingiz?
- Dahshatning o‘zginasi. Nafaqat «Manchester Siti», balki «Aston Villa» uchun ham. O‘zimni ikkinchi toifa o‘yinchisidek his qildim. Bu mening jamoam edi va men unda bo‘lishim kerak edi. Shunchaki dahshat...
- Kitobda «MYU»dan noo‘rin ketish» deb nomlangan bo‘lim bor. Demak, ketganingizdan afsusdasiz?
- Hozir 58 yoshdaman. Bularning bariga yoshimga qarab shakllangan boshqacha nuqtai nazar bilan qarayman. Hayotimning o‘sha davrida shunday qarorga kelganman, lekin hozir bunday qadam tashlashga qodir emasligimni allaqachon tushunganman. Juda charchagandim, jumladan, ruhiy jihatdan: 1998 yilda Fransiyada bo‘lib o‘tgan mundialdan Braziliyaga yutqazib erta qaytdim. APLda «MYU» bilan «Arsenal»dan keyin 2-o‘rinni egalladim, vaholanki, o‘sha paytlari Chempionlar Ligasiga g‘oliblar yo‘l olishardi. Demak, bizni avgust oyi boshida «pley-off» o‘yini kutardi: atigi to‘rt haftadan so‘ng. Yozda to‘pig‘imni va tirsagimni operasiya qildirdim. Butun ta’tilni tiklanishga sarfladim. Shunday qilib, biz butun mavsumni, keyin JCHni o‘tkazdik va ular menga: «Bir hafta dam olishing mumkin», deyishdi. Tiklanish uchun ikki yoki uch hafta kerak bo‘ladi. Tanam oldingi holatiga kelishi kerak. Bir haftadayoq qaytib keldim. Mashg‘ulotga ketayotib: «Qo‘limdan kelmaydi. Boshqa chidolmayman», deb o‘yladim. Har kuni shu ahvol takrorlanardi...
- Hech kim sizni bunday qarordan qaytarishga urinmadimi?
- Yo‘q, ishontirishga jiddiy harakatlar bo‘lmagan.
- Portugaliyadagi faoliyatingiz o‘zgacha tarzda kechdi.
- Menga Portugaliya juda yoqdi. «Sporting»dagi birinchi o‘yinim fantastik bo‘ldi. 18 yildan beri chempion bo‘lolmayotgan va tish-tirnog‘i bilan «oltin»ga intilayotgan klubga borgandim. O‘sha yili bosh sovrinni qo‘lga kiritdik. Ajoyib murabbiy va o‘yinchilar borligiga qaramay, negadir asosan mening xizmatlarimni e’tirof etishdi, aslida esa muvaffaqiyat jamoaniki edi.
- Keyin «MYU»ga qaytishga qaror qildingizmi?
- Ha.
- Kitobda ser Aleks haqida juda yaxshi gapirasiz, lekin shunday tasavvur uyg‘onadiki, go‘yo sizga xiyonat qilishgandek.
- Balki o‘sha payt shunday tuyg‘uni boshdan kechirgandirman va ha, qaytib kelish haqida kelishuvimiz bor edi. Va keyin u meni taqdir hukmiga havola etdi. Futbol nuqtai nazaridan, bu hayotimdagi eng yomon kunlardan biri edi. Men borib, Portugaliyadagi shartnomamni bekor qildim, chunki «Manchester Yunayted» bilan yangi shartnoma tuzishga kelishib oldim. Biz Aleks Fergyuson bilan ikki hafta davomida gaplashdik. Hammasi yaxshi bo‘ldi. Keyin shartnoma bekor qilindi. Men mashinaga qaytib bordim va unga qo‘ng‘iroq qildim, javob bo‘lmadi. Qayta urinib ko‘rdim. Yana javob yo‘q. Ushbu holat bir necha bor takrorlandi. Yakunda klub kengashi raisining oldiga borgandim, «Bu mening vakolatimga kirmaydi, menimcha, u boshqa ish bilan band», dedi. O‘shanda biz uyga yaqinlashib qolgandik va mashinamni beixtiyor itimning ustiga yurgizdim.
- IYE, qanaqasiga?!
- Shunaqa. Uni veterinarga olib borishdi, kasalxonada qoldirib, hammasi yaxshi bo‘lishini aytishdi. Ko‘nglim to‘q edi, lekin endi nima qilishim kerak? Yevroda qatnashayotgan Daniya terma jamoasi ixtiyoriga qo‘shilish uchun ketishga majbur bo‘ldim. Kopengagenga qo‘nganimda, do‘stlarimnikiga bordim va o‘sha kuni kechqurun juda ko‘p ichdim. Ertasi kuni uyg‘ondim va telefonimda 50ta xabar bor edi - barchasi rafiqamdan. Itim o‘lgan ekan. Bu dahshatli kun edi. Har jihatdan juda va juda dahshatli kun.
- Rahbarlikni qo‘lga kiritishingizga nima xalal berdi?
- Vaqt. Ommaviy axborot vositalarida ishlay boshlaganimdan so‘ng, men juda yaxshi vaqt o‘tkazdim, Angliyada, boshqa mamlakatlarda, umuman, hamma yerda bo‘ldim, muntazam ravishda studiyalarga bordim. Va ko‘z ochib-yumguncha 15 yil o‘tdi. Endi juda kech edi, chunki men o‘ynaganimdan beri butun bir avlod o‘tdi. Qolaversa, bu men o‘ynaganimdan butunlay boshqacha o‘yin. Kundalik ishni to‘liq tushunib, moslashtira olishimga ishonchim komil emas.
- Demak, siz allaqachon bu haqda o‘ylashni to‘xtatdingizmi?
- Butunlay voz kechganim yo‘q, lekin keyingi hafta nima bo‘lishini hech qachon bilmaysiz. Kitobda men klublarni boshqarish ehtimoli yoki strategik rejalar haqida gapirganman. To‘liq taslim bo‘lmadim. Har doim bu eng to‘g‘ri va qulay imkoniyat bo‘lishi kerakligini aytganman. Hozir mening hayotim futbol bilan bog‘liq va bu ajoyib.
M.PO‘LATOV tayyorladi
