«Брондбю» ёшлар жамоасидан чиққан даниялик футбол афсонаси Европа грандлари сафида ҳам самарали тўп суриб, клуб футболидаги барча совринларни қўлга киритди. Ҳамма уни нафақага кузатиш тадоригини кўраётган пайт Микаэль янада ёрқинроқ ўйнаб, «Аякс» билан Голландия чемпионлиги ва кубогини қўлга киритди. Шундан сўнг мураббийлик соҳасига йўл олди. Goal.com сайти мухбири билан суҳбатда Лаудруп ҳозирги режалари билан ўртоқлашиб, шонли фаолиятидаги эътиборли воқеаларга тўхталиб ўтди.
- Ҳозирда қандай иш билан машғулсиз?
- Қатардан қайтганимдан буён ҳеч қайси ишга қўл урмадим. Ҳозирда бир қатор ОАВ билан ҳамкорлик қилиб, келажак ҳақида ўйлаяпман. Мураббийликка қайтиш ниятим бор. Лекин у янги тажриба мактаби бўлмоғи керак. Эски услубга қайтиш - менга хос одат эмас. «Мальорка» ва «Хетафе»да самарали ишладим, АПЛ ва Қатарда ҳам. Энди янги таклифларга тайёрман.
- Келинг, футболчилик фаолиятингизни ёдга олайлик. Жамоадошингизга қарамасдан туриб тўп узатиш услубини илк марта қачон қўллагансиз?
- Ростини айтсам, эслолмайман. Нима учун шундай йўл тутганимни ҳозир ҳам кўп сўрашади. Аслида, ҳимоячиларни алдаб ўтмоқчи эдим, холос, уларни шарманда қилиш хаёлимга келмаган. Ҳеч қачон ўзимни кўрсатиш учун тўп сурмаганман. Қолаверса, ҳар бир футболчи ғалабага интилади. Унга эришиш учун эса ҳамма воситалар қўлланади.
- Нима деб ўйлайсиз, Андрес Иньестага ўхшаган футболчилар сиздан ибрат олишадими?
- Бу ҳақда уларнинг ўзидан сўраш керак. Ҳозир ҳам ёшлик даврларимни тез-тез тилга олиб туришади. Бироқ улар менинг ўйинларимни такрорлашмоқда, деган фикрдан йироқман. Иньеста - бу Иньеста. Мен эса ўз услубимнинг самарали эканига шубҳа қилмаганман. Мақсадим - фақат ғалаба, олқишлар эмас.
- 18 ёшингизда Дания терма жамоасида дебютингизни нишонлагансиз. Ўша пайтда ҳиссиётлар қандай бўлган?
- 1982 йилнинг 15 июнида Норвегияга қарши майдонга тушганим ҳеч қачон эсимдан чиқмайди. Испаниядаги ЖЧ доирасида кечган муҳим беллашувда урган голим ҳам бир умр миямга муҳрланиб қолган.
- 20 ёшингизда Италия грандининг таркибидан жой олдингиз. Ширеа, Платини, Бонек ва Россидек юлдузлар билан ёнма-ён ўйнашнинг гашти бошқача бўлса керак?
- У пайтдаги қоидалар бошқачароқ эди. Италияда ҳар бир жамоага фақат икки нафар легионерни майдонга тушириш имкони бериларди. Шу боис, «А» сериясида 36 нафарга яқин хорижлик ўйинчилар бор эди, холос. «Ювентус»га навқирон пайтимда ўтгандим. Буюк жамоада Платинидек машҳур футболчининг ёнидан жой олганимдан бахтиёр эдим. Ўша пайтда уни Диего Марадона билан биргаликда дунёнинг энг яхши футболчиси сифатида эътироф этишарди.
- Нима учун Кройффнинг таклифига рози бўлиб, «Барселона»га ўтдингиз?
- «Ювентус»да ҳамма нарсага эга эдим. Дастлабки мавсум аъло даражада ўтганди, биз скудеттони қўлга киритдик. Кейинчалик мени жароҳатлар қийнай бошлади. Рақобатчиларга бас келолмай қолдик. Арриго Саккининг «Милан»и, немислар учлиги билан ўз таркибини кучайтирган «Интер» енгилмас рақибга айланганди. Ўтиш даврини бошдан кечираётган жамоа футболчи учун қулай иш ўрни эмаслигини тушуниб етдим. Шу сабабли, «Барселона»га йўл олдим. Ўша пайтда ҳам жамоа юксак нуфузга эга бўлишига қарамай, ҳозирги мақомидан анча йироқда эди - Блаугранас ички чемпионатда 8-10 марта ғолиб чиққан, аммо ЕЧКга эга эмасди.
- «Камп Ноу»да 5 йил тўп сурдингиз. Ўша даврнинг энг ёдда қоларли воқеаси қайси?
- Бирор-бир муваффақиятга алоҳида урғу бериш жуда мушкул. Ўша пайтдаги жамоадошларимнинг аксарияти 1992 йили «Уэмбли»да бўлиб ўтган ЕЧЛ финалини эътироф этишади. 4 марта ла-лигада ғолиб чиқдик, ЕЧКдан ташқари барча совринларни қўлга киритдик. Лекин мен учун энг муҳими - сермазмун, самарали ўйин. Жамоада аҳиллик ва ҳамжиҳатлик юқори даражада бўлиб, кийиниш хонасидаги муҳит ҳам ажойиб эди.
- Фаолиятингизнинг Барселона босқичи ЕЧЛнинг финалида «Милан»дан 4та жавобсиз тўп ўтказиб юбориш билан ниҳоясига етди. Шундай омадсизликдан кейин жамоани тарк этиш пайтида нималарни ҳис этдингиз?
- Ўша аламли мағлубият «Барселона» учун янги давр бошланаётганидан дарак берарди. Жамоа тараққиётини таъминлаш учун жиддий ўзгаришлар талаб этиларди. Режа тузганда доимо «Етти ўлчаб, бир кесиш» керак. Фақат бугун ва эртани эмас, келажакни кўзлаш лозим. 7-8 нафар ўйинчини алмаштириш зарурати туғилдими, демак, қандайдир жиддий хатога йўл қўйилгани аниқ.
- Кетишга қачон қарор қабул қилгандингиз? «Милан» билан беллашувдан аввалми ёки кейин?
- Учрашув арафасида. Ўшанда кетмаслигим ҳам мумкин эди. Аммо жамоадаги легионерлар сони чекланганди, бир вақтнинг ўзида 3 нафар хорижликнинг майдонга тушишига рухсат бериларди. 1993|1994 йиллар мавсумининг аввалида тез-тез майдонга тушдим. Кейинчалик оптимал спорт формасини йўқота бошладим. Оқибатда, Афина финалидан четда қолдим. Ўшанда янги мавсумда ҳам омадсизликдан фориғ бўлолмаслигимизни тахмин қилдим. Ҳиссиётларим панд бермади. Жароҳатлар «эпидемия»сига йўлиққан «Барса» мавсумни 3-ўринда якунлади.
- Барселонага «Реал» либосида қайтганингизда ўзингизни қандай ҳис этдингиз?
- Бу кунни ҳам унутиб бўлмайди. Ўшанда кучли ҳаяжонни бошдан кечирдим. Аслида, бу - футболчи учун одатий ҳол. Бироздан сўнг мен ашаддий рақиб сафига қўшилганимга қарамай, мухлисларнинг хайрихоҳ эканликларини ҳис этдим. Ваҳоланки, мен уларни қаттиқ ранжитгандим.
- Айтингчи, нима учун улар сизга ҳам худди Фигудек муносабатда бўлишмади?
- Бу саволингизга фақат мухлислар аниқ жавоб бера олишади. Умуман, «Камп Ноу»да ҳеч қачон муаммога дуч келган эмасман. Ҳозирда у ерга тез-тез бориб тураман, «Сантьяго Бернабеу»га ҳам. Сабабини билмайман-у, лекин тўп сурмаган жойларимда ҳамиша самимий муносабатга дуч келаман. Бу билан жуда фахрланаман.
- Ўзингизни «Барса» ўйинчиларига таъсир кўрсата олдим, деб ҳисоблайсизми?
- Мураккаб савол.. Айтинг-чи, ўзингиз ёш журналистларга ўрнак бўла оласизми? Бу борада мен эмас, ўйинчиларнинг ўзлари бир хулосага келишлари мумкин. Испанияни қарийб 20 йил аввал тарк этганман. Лекин баъзан мухлисларнинг «Мана бу ўйинчи менга Лаудрупни эслатди» қабилидаги эътирофларни эшитиб қоламан. Ўша пайтдан буён «Барса»да тўп сурган футболчиларнинг савиясидан келиб чиқадиган бўлсак, бу мен учун катта шараф!
- Қайси ҳимоячига қарши ўйнаш сизга кўпроқ қийинчилик туғдирган?
- Қайсидир футболчини алоҳида кўрсата олмайман. «Барселона»да эса юксак савиядаги ҳимоячилар тўртлиги жам бўлганди - Лопес, Томас, Салосабаль ва Тони. Уларни ҳозиргача унутмаганман. Менинг давримда ҳимоя чизиғига яхлит бир бўғин сифатида қараларди. Ўйинчиларга алоҳида-алоҳида баҳо бериш кейин пайдо бўлди. Шахсан мен учун «Атлетико»нинг ҳимоясини ёриб ўтиш кўпроқ қийинчилик туғдирган.
