«Бунёдкор»нинг Минскдаги ўқув-йиғин машғулотлари давомида жамоага келиб қўшилган украиналик ярим ҳимоячи Евгений Чумакнинг ҳаракатлари кўпчиликка манзур бўлди. Футболчининг тақдирига шу кунларда ойдинлик киритилади. Биз Чумакнинг фикрлари билан қизиқдик.

- Мураббий, футболчилар менга жуда манзур бўлди. Жамоада дўстона кайфият ҳукмрон экан. Барча мени илиқ қабул қилди. Бош мураббийнинг ишга бўлгани муносабати ажойиб. Гарчи жамоага келиб қўшилганимга ҳали кўп бўлмаган бўлса-да, ўзимни жуда яхши ҳис қиляпман.

Бош мураббий футболчилардан кўпроқ пас ўйнашни талаб қилар экан. Буниси жуда муҳим. Сабаби, майдонда тўпни шунчаки тепиб юбориб, мўжиза кутмасдан, очиқ зоналарга очиласиз ёки ўзингиз очиқ зонадаги жамоадошингизни излаб топиб, тўпни унга топширасиз. Ёки тўпни қисқа масофаларга ошириш орқали ҳужумга ўтасиз.

Йиғин давомидаги сўнгги икки учрашувни бирида ютқаздик, иккинчисида дуранг ўйнадик. Буни чарчоқ билан боғлаган бўлардим. Йигитлар охирги кунларда ҳар куни ўртоқлик учрашувида майдонга тушишди. Чарчоқ бўлиши табиий. Чунки футболчи ҳам инсон, роботмас. Қолаверса, йиғин ўтказишдан мақсад ўртоқлик учрашувида ғалаба қозониш эмас, балки камчиликларни билишдир. Шунинг учун бундан хавотир олмаслик керак.

Бу ерга келишимдан аввал Александр Пишур билан суҳбатлашгандим. У «Бунёдкор» ҳақида жуда кўп илиқ фикрларни билдирганди. Насиб қилса, жамоада ўйнашга лойиқ эканлигимни исботлайман.