Гаэтано Ширеа 1953 йил 25 майда Милан чеккасидаги Чернуско сул Навиглио шаҳрида туғилган. Унинг ота-онаси электр кабеллари ишлаб чиқаришга ихтисослашган шиналар гигантининг шўъба корхонаси Пирелли Кавида ишлаган. Ширеа беш ёшга тўлганда, унинг оиласи яқин атрофдаги шаҳарга - Чинизелло Балзамога кўчиб ўтди. У ерда Гаэтано футбол ўйнай бошлади: уни Санкт-Пиус Х черкови келганида “Серениссима” ҳаваскорлар клубининг мураббийи Жованни Кримелла кўриб қолди.
Кримелла уни жамоага чақирди ва бу ўзини оқлади: Гаэтано ўзини жуда яхши кўрсатди - гарчи у тўққиз ёшга тўлган бўлсада, 12 ёшга тўлган йигитлар билан ўйнаган бўлсада. Гаэтано билан бирга унинг акаси Паоло ҳам “Серениссима”да футбол ўйнашни истаган; кейинчалик узоқ йиллар клуб президенти лавозимида ишлади. Кейинчалик Ширеа узоқ вақт Жованни Трапаттони ва Энзо Беарзот каби афсонавий мураббийлар қўл остида ўйнади. Аммо Гаэтано Кримелла жамоасида ўтказган беш йилда кўп нарсаларни ўрганди.
1967 йилда Кримела Ширеа “Серениссима”дан яхширов жамоага муносиб эканлигини англаб, 14 ёшли Гаэтанони Аталанта ёшлар жамоасида синаб кўрди. Гаэтано ундан муваффақиятли ўтди ва таркибга киритилди. “Серениссима”да бўлгани каби, “Аталанта”да Гай (дўстлари уни шундай аташган) биринчи бўлиб ҳужумчи сифатида ўйнаган. У жуда кўп гол урди, аммо тез орада ярим ҳимояга ўтказилди ва кейин эркин ҳимоячи (либеро) позициясида мустаҳкамланди, у эрда Бергамо клубининг ҳозирги президенти, марказий ҳимоячи Антонио Перкасси билан тандемда ҳаракат қилди.
1972 йилда Ширеа Аталанта базасига кўчиб ўтди. У 24 сентябрь куни А Серияда дебют қилди ва “Кальяри”га қарши ўйинда захирадан майдонга тушди. Ўзининг биринчи мавсумида Гаэтано майдон бўйлаб ҳаракатланиб, турли ўйинларда ҳам либеро, ҳам ярим ҳимоячи вазифаларини бажарди (Айтганча, Ширеа охирги ролни кўпроқ ёқтирарди). Аммо янги мураббий Хериберто Эррера келганидан сўнг, Ширеа ниҳоят ўзини эркин ҳимоячи ўрнида мустаҳкамлади.
Ўша йилларда «Аталанта» унчалик ишончли ўйнамади. Хуллас, 1972/1973 йилги мавсум унинг учун омадли келмади: А серияда қолиш учун бир очко етарли бўлмади. Лекин Ширеа Б серияда ҳам кўзга ташланди: 1974 йилнинг ёзида “Аталанта” президенти Ахил Бортолотти шахсан Ширеани Туринга олиб кетди ва уни «Юве» президенти Бонипертига бебаҳо хазина каби топширди.
Бортолотти ҳақ эди: тез орада Ширеанинг ақл бовар қилмайдиган истеъдоди ва ўйин ақл-заковати энди шубҳа остида қолмади. У ажойиб тезлик фазилатларига эга эди, майдонни мукаммал кўрди, ўйинни ўқиб чиқди ва позицияни танлади. Фавқулодда техник ва нозик ҳаракатланадиган Ширеа майдонда ўзининг ўйини билан ҳам ажралиб турарди: бутун фаолияти давомида (бу 700 га яқин ўйин) у ҳеч қачон майдондан четлатилмаган, жами ўндан кам огоҳлантириш олган. Гаэтано биринчи марта “Ювентус”да пайдо бўлганида, катта дўсти Франко Каусио унга кўрсатма беришга уриниб, уни рақибларга нисбатан қаттиқроқ бўлишга ундаган. Ширеа эса жилмайиб: “Мен қила олмайман”, - деган.
1970 йилларнинг иккинчи ярми ва 1980 йилларнинг биринчи ярми “Юве” учун ҳам, Ширеа учун ҳам олтин даврлар эди. 1974 йилдан 1988 йилгача Гаэтано туринликлар сафида 552 учрашув ўтказган (бу ўша пайтда клуб рекорди эди) ва уларда 32 та гол урган. 14 мавсум давомида у жамоа билан ҳамма нарсада ғалаба қозонди: у етти марта Италия чемпиони бўлди, икки марта мамлакат кубогини қўлга киритди, бир мартадан уччала Европа кубогини қўлга киритди: УЭФА кубоги (1977), Кубок эгалари кубоги (1984) ва Чемпионлар кубоги (1985). Жамоадошлари Антонио Кабрини ва Марко Тарделли билан биргаликда Ширеа ҳар учала эврокубокда ғолиб чиққан биринчи футболчига айланди. 1984 йилда Ширеа “Юве” билан биргаликда УЭФА Суперкубогини, кейинги йили эса Қитъалараро кубокни қўлга киритди.
“Ювентус”да эса Ширеа яна икки йил ўйнади. У ўзининг сўнгги ўйинини 1988 йил 15 майда “Фиорентина” билан ўтказди. Ёзда Гаэтано мураббийлик лицензиясини олди. Уни ўша пайтда Б серияда бўлган “Режина” раҳбари деб аташган, аммо Ширеа Туринда қолган: уни “Ювентус”ни эндигина бошқарган клуб ва терма жамоадаги узоқ йиллик ҳамкори Дино Зофф ёрдамчи сифатида чақирган.
Ширеа нима учун бундай қарорга келганини айтиш қийин. Катта эҳтимол билан у шунча йил бирга бўлган одамлар билан ишлашни давом эттирмоқчи бўлган: клуб президенти Бониперти билан, Дзофф билан.
Ширеа, эҳтимол, яхши мураббий бўларди. Аммо тақдир бошқача қарор қилди. 1989 йилда у Горник Забрзенинг УЭФА кубоги ўйинларида “Юве”га қарши ўйинини томоша қилиш учун Польшага борган. Ширеа Варшавада томошадан қайтаётганида, у кетаётган Фиат машинаси қувиб ўтиш чоғида қаршисида келаётган фургон билан тўқнашиб кетган. Машина зарбадан ёниб кетган. Фиат юкхонасида бензин солинган тўрт канистр борлиги вазиятни янада оғирлаштирди: ўша йилларда Польшада ёнилғи тақчиллиги одатий ҳол эмас эди... Оғир куйган Ширеа касалхонада вафот этди. У билан бирга ҳайдовчи ва таржимон ҳалок бўлди.
