Виталий Денисов ушбу мавсумда Россия Премьер-лигасининг кашфиёт футболчиларидан бири бўлди. "Советский спорт"га берган интервьюсида ҳамюртимиз ўзининг тақдирига оид айрим воқеалар ҳақида ҳам сўз очган.

Кучук ва Билич ҳақида
— Кучук ўйиннинг ҳар бир дақиқаси, ҳар бир вазиятини таҳлил қилади. Баъзида ушбу машғулот бир соатгача давом этарди. Билич ва Кучук? Улар турли мутахассислар. Славен кўпроқ мотиватор. Улардан қайси бири яхши ёки ёмонлиги ҳақида гапирмайман. Шунчаки улар турлича мураббийлардир. Билич ҳам ўйинни таҳлил қиларди. Лекин жамоани ўйинга руҳан тайёрлаш, жанговар ҳолатга келтириш биринчи ўринда эди.

— Агар натижаларни таҳлил қиладиган бўлсак, бу нарса жамоага халал берган.
— Баъзи гапларни эшитиб қоламан: гўёки Кучук келганидан кейин тартиб ўрнатилди ҳамда тарқоқлик ва тентирашларга барҳам берилди. Лекин, биринчидан, Славен пайтида мен жамоада жиддий муаммоларни кўрмаганман. Агар у тактикани унчалик яхши билмаса, бу хатодан далолат эмас.

"Динамо"га қарши ўйинга тайёргарлик ҳақида
— "Динамо" қандай ўйин кўрсатишини билиб олиш учун етарли вақтга эга бўлдик. Мураббийлар штаби барча нарсани тўлиқ "чайнаб" берди. Шунинг учун рақибдан кутилмаган ҳолатни кутишимиз мумкин эмас.

Энг эсда қоларли сафар ҳақида
— Бу Ўзбекистон терма жамоаси билан Ливанга уюштирган сафаримиз бўлганди. Ўша пайтда бу мамлакатда қўзғолончилар томонидан ҳарбий ҳаракатлар бўлаётганди. Учиб борганмиз. Бизни кутиб олиш учун кичкина микроавтобус ажратилган экан. Шунинг учун делегацияни бирданига меҳмонхонага олиб боришнинг имкони бўлмаган. Футболчиларнинг ярми аэропортда қолган. Кутиб олувчилар бизга таксига асло ўтирмаслигимизни бир неча марта такрорлашган. Акс ҳолда бунинг оқибати ёмон бўлиши мумкин эди...

Йўлда эса оғир ҳарбий техника ўта олмаслиги учун қўйилган турли тўсиқлар, қумли қоплардан барпо қилинган баррикадалар, эгнига ҳарбий кийим, бошига каска, бронежилет кийган, қўлида калашников автоматини ушлаб олган одамларга кўзимиз тушган. Ҳаммаёқ ёпиб ташланган. Стадионга етиб келганимизда унинг атрофини ҳам ҳарбий техника билан ўраб олинганди. Трибунага ҳар бир кириш эшигида снайпер турганди.

Кечасига эса ойнадан деворга қараганимда, у ерда пулемёт ўқидан тешилган изларни кўргандим. Ўйиннинг ўзи эса тинч ўтган ва биз Ливанни 1:0 ҳисобида мағлуб этгандик.

"Пахтакор" ва отаси ҳақида
— Россия ёки Украинада шунга ўхшаш ёдда қоларли сафар бўлганми?
— Бир неча йил аввал "Пахтакор" жамоаси 1979 йил ҳалок бўлган Днепродзержинск шаҳрига боргандим.  Отам билан қабр бошида бўлганмиз... Қандайдир қайғули жой: саноат корхоналари, заводлар қурилган. Ҳавони ҳам заҳар рангдаги тутун қоплаганди.

— Отангиз, машҳур футболчи Геннадий Денисов ўша авлод ўйинчилари билан бирга ўйнаганми?
— Айнан 1979 йили отам "Пахтакор"нинг асосий таркибига ўта бошлаган. Фожиа арафасида у асосий таркиб футболчиси ҳисобланмаса-да, шунга яқин ҳолатда эди. Ҳалокатдан 9 кун ўтиб, у 19 ёшга кирган. Лекин у Ан, Фёдоров ва жамоанинг бошқа етакчилари билан яхши таниш бўлган.

— Демак, катта эҳтимол билан у ҳам ўша рейсда бўлиши мумкин экан?
— Ҳа, ўша пайтга келиб бир неча марта асосий таркибда ўйнашга улгурганди. Отам нима учун Днепропетровскка учмаганини ҳозир эслолмайман. Ё жароҳатланганди, ёки ўша турда уни ўринбосарларга ўтказишганди. Шунинг учун у бир кун олдин учиб кетганди.

— Бу воқеани у тез-тез эслаб турадими?
— Ўзи бу мавзуни кўтармайди, мен эса унга бу воқеани эслатишни истамайман.