Осиё чемпионлар лигасида асосан 1997 йилда туғилган, футбол нималигини ҳали тўлиқ тушунишга улгурмаган “болалар” билан ўйнаётган клубдан фантастик натижани кутиш мантиқсизлик. Бунинг устига ўтган йилги финалчи билан бўладиган баҳсда. Биз энтикиш билан эслайдиган ўша Жасур Ҳасановлар даври ўтиб кетган. Чемпионлар лигасини ортда қолган икки туридаги иккала баҳсда ҳам “Бунёдкор” рақибларидан ўйин сифати бўйича умуман қолишмади. Тўп назорати, тўп оширишлар, комбинациялар, ҳужумлардаги ранг-баранглик, ҳаммаси жойида. Ҳаммаси жойида бўлса нега унда “Бунёдкор” гуруҳда охирги ўринда турибди деган савол туғилгандир сизда. Ягона камчилик йигитларда руҳий тайёргарлик кўнгилдагидек эмас. Бунинг сабаби эса жамоадагиларнинг аксарияти ёш ва юқорида айтганимдек, футбол қандай ўйинлигини ҳали тулиқ тушинишга улгуришмаган. Кўп эмас, иккита вазиятни мисол келтираман.
Биринчи вазият. 71-дақиқа “Ал Айн” майдон марказида ҳужумга ўтишга йўл қидирмоқда. Акром Комилов тўпсиз вазиятда рақиб ҳужумчисини урди. Ҳужумчилар ҳимоячиларнинг асабига тегиш мақсадида туртиниш, ғашига тегиш, шунга ўхшаш провакацион ҳаракатларга уста бўлишларини, ҳакамлар асосан ўша вазиятларда жавоб қайтарган футболчини жазолашини Акром яна бир бор билиб олди. Кейинги сафар клубда ёки терма жамоада ўйнаётганида ушбу вазиятдан хулоса қилган ҳолда вазиятга баҳо берар, балки. Менимча ўйин ўша четлатишгача тенг кечаётганди ва шу вазият учрашув тақдирини ҳал қилди. Футболда баъзида актёрлик қобилияти ҳам зарур.
