Қаршининг «Севинч» аёллар клуби ўз анъанасига содиқ қолиб, мамлакат чемпионати Олий лигаси янги мавсумини ҳам шиддатли бошлади.

Қаршиликлар дастлабки 3та тур ўйинини умумий 20:1 ҳисобида ўз фойдаларига ҳал қилишдики, бу кўп нарсадан далолат бермоқда. «Севинч»да иқтидорли қизларни танлаш ва уларни профессионал даражага олиб чиқиш йўлида таҳсинга сазовор ишлар йўлга қўйилган. Айни шу тизим самарараси ўлароқ, жамоа кадрлар муаммосидан холи фаолият юритмоқда. Махсус мухбиримиз Қарши аёллар дружинасида камол топган ўнг қанот ярим ҳимоячиси Малика Бурҳонова билан айнан шу масалалар юзасидан суҳбатлашди.

— Малика, юртимизда аёллар футболи энди-энди ривожланмоқда. Қизиқ, сизнинг қизлар учун хос саналган бадиий гимнастика ёки бошқа спорт тури эмас, айнан футболни танлашингизга нима туртки берган?
— Бунинг сабаби оддий. 1999 йилнинг 22 февраль куни Қарши шаҳридаги геологлар маҳалласида таваллуд топганман. Уйимиз шундоқ «Геолог» стадиони яқинида жойлашган. Аслида стадионга гимнастика билан шуғулланиш мақсадида боргандим, лекин у ерда бир-биридан эпчил ва чаққон қизларнинг футбол машғулотида қатнашаётганларини кўриб, беихтиёр уларга ҳавас билан қарадим: «Нега энди футбол секциясига ёзилмаслигим керак? Нима, майдонда шу тенгдошларимдек югуриб, ўйнолмайманми? Бир синаб кўрсам, мени ким койийди?» Хуллас, шундай ички туйғу мени футбол машғулотларига тортди ва 11 ёшимда «Севинч» тизимига кирдим. Муҳими, ҳозир ўша танловимдан асло афсусланмаяпман.

— Бироқ шуниси борки, бизда аксарият оилаларда қизларнинг футбол билан шуғулланишларига қаршилик кўрсатишади. Яъни умумтушунчага кўра, футбол қизлар учун эмас. Бу йўлда сиз ҳам қаршиликларга дуч келган бўлсангиз керак, уларни қандай енгиб ўтгансиз?
— Тўғри айтасиз, бошида танловим қўллаб-қувватланмади. Дейлик, бобом ва бувим мени футболчи бўлишим оилавий қадриятларимиз ва удумларимизга унча тўғри келмаслигини айтиб, қарши чиқишди. Қисқаси, яқинларим қизларга хос бошқа спорт турини танлашимни хоҳлашди. Лекин футбол мени ўзига мафтун этганди ва ялиниб-ёлвориб, розилик олдим. Муҳими, кейинчалик «Севинч»да барқарор ўйнай бошлаганимдан сўнг оиламизда бу борадаги фикр ижобий томонга ўзгарди. Дейлик, ўйинимни телевизор ор­қали кўришганида, «Эҳ, наҳотки бу ўзимизнинг Малика бўлса...», — дея қониқиш ҳиссини туйишганини ҳам биламан. Энди эса бобом ва бувим, ота-онам, опа-сингил ва укаларим энг ашаддий мухлисларим ҳисобланишади. Оила даврасида ўтирганимизда, яқинларимнинг мендан хурсанд эканликларини кўриб, кўнглим тоғдек кўтарилади. Айниқса, «Сен оиламиз фахрисан» қабилида мақташcа, қўшимча куч оламан ва майдон узра янада дадил ҳаракатланишга интиламан. Менимча, қизларнинг футбол билан шуғулланишларида, ҳеч қандай ёмон томони йўқ. Ҳар ҳолда, машғулотлар ҳар бир тарбияланувчини соғлом ҳаётга йўналтиради. Энг асосийси ҳам шу.

— Билишимизча, зиёлилар оиласида камол топгансиз. Илмга шўнғиган оила муҳитида спорт билан шуғулланиш қандай? Ҳойнахоҳ, сиз ҳам олий таълим олишингизни исташгандир...
— Албатта. Отам Ҳусниддин Турсунов ўқитувчи бўлиб, рассомчилик иқтидори ортидан ўз касбида ҳурмат-эътибор топган. Онам Дилфуза Раҳматова олий даргоҳда ёшларга сабоқ бермоқда. Опам ҳам ота-онам касбини танлаган — инглиз тили ўқитувчиси. Синглим эса институт талабаси, укам ҳозирда мактаб ўқувчиси. Қисқаси, оиламизда биргина мен спортчиман. Шахсий фикримча, ҳар бир инсон қайси соҳани танламасин, унда етукликка интилса, бас. Ахир ҳамма ҳам олим бўлавермайди, жамият тараққиёти учун бошқа касб эгалари ҳам керак, жумладан, спортчилар.

— Энди футбол сир-асрорларини қайси мураббийлардан ўрганганингизга тўхталсангиз?
— Футболдаги биринчи устозим — Баҳром ака Норсафаров. Қолаверса, Шерали Бобоқулов ва мини-футболда Аваз Мақсудов қўл остида ҳам шуғулланганман. Уларнинг берган таълимлари самарасиз кетмади ва 2016 йили «Севинч»нинг асосий таркибидан жой олдим. Дебютим эса ўша йили «Металлург»га қарши кечган ўйинга тўғри келди. 16-19 ёш оралиғида Ўзбекистон ўсмирлар ва ёшлар терма жамоалари сафида ўйнадим. Кейинчалик миллий терма либосини ҳам кийиш бахти насиб этди. Хусусан, Баҳрайн термаси билан баҳсда голларим ҳисобини очдим. Абу-Даби ва Москвада ташкиллаштирилган ўртоқлик учрашувларида ҳам гол қувончини туйдим. 2017 йилги мавсумнинг иккинчи даврасидан «Севинч» асосий таркибининг тўлақонли аъзосига айландим. Нилуфар Қудратова, Мафтуна Шойимова, Гулзода Амирова каби клубдошлар билан ўйнаш асносида чемпионат ва кубок баҳсларида шу кунга қадар рақиблар дарвозасини чамаси 30 марта нишонга олдим. Ўйлайманки, мураббийларим фаолиятимдан хурсандлар.

— «Севинч» нафақат Ўзбекистон, балки бутун Осиёда машҳур. Ўтган йили жамоа ўйинлари янада барқарорлашди.
— Ҳаммаси эътибор ва ишонч­га боғлиқ. Бош ҳомий «Шўртангазкимё» мажмуаси бош директори ва клубимиз президенти Шуҳрат Аслановнинг алоҳида эътибори эвазига жамоадаги баъзи муаммолар бартараф этилди. Айниқса, «Севинч»нинг «Насаф» тизимига қўшилгани тараққиётга ундади. Эндиликда ҳар икки жамоа­га бирдек эътибор қаратилмоқда. Шунингдек, жонкуяр мураббий Владислав Ханнинг «Севинч»га қайтгани ҳам бизни тўлқинлантириб юборди. Асосийси, футболимиз фидоийси, марҳум Нуриддин Зайниев ва Алишер Султонов яратган мактаб мамлакатимизда аёллар футболи равнақига хизмат қилмоқда. Муҳтарам Юртбошимиз ва ҳукуматимиз олиб бораётган оқилона инсонпарварлик сиёсати соғлом турмуш тарзининг порлоқ истиқболидан дарак бераётганини алоҳида таъкидлаш керак.

— Табиийки, «Севинч» катта мақсадларга эга. Бу йилги асосий вазифалар қандай?
— Албатта, Ўзбекистон чемпионати ва кубогида зафар қучиш баробарида ОЧЛда ҳам бош совринни қўлга киритишни хоҳлаймиз. Мана, чемпионатни кўтаринки руҳда бошладик. «Севинч» қизлари ўз сўзларини баралла айтишга қодирлар. Биламизки, Бибихон, Барчиной, Нодира ва Увайсийлар ақл-заковатда тенгсиз бўлишган, биз эса аёллар футболида мамлакатимиз довруғини юксакларга кўтариш ниятидамиз.                           

Ҳусан ТЕМИРОВ суҳбатлашди