Иштван Секеч "Пахтакор" клубини 1980-1985 йиллар оралиғида бошқариб, Ўзбекистонда хизмат кўрсатган мураббий унвонига эга бўлган. Ундан ташқари, Секеч Украина ва Тожикистонда ҳам хизмат кўрсатган мураббий унвонига лойиқ кўрилган. Фаолияти давомида бир қатор клубларни бошқарган мутахассис ҳозирги кунда ҳеч қаерда ишламаяпти, у пенсияда. "Советский спорт" газетаси унинг нима билан машғул эканини билиш мақсадида, Иштван Секечга қўнғироқ қилди.
— Сиз Россияда энг кўп титулни қўлга киритган мутахассис ҳисобланамиз — Ўзбекистон, Украина ва Тожикистонда хизмат кўрсатган мураббий унвонларига эгасиз. 50 йилдан ортиқроқ вақт давомида футбол ўйнадингиз, мураббийлик қилдингиз. Нима учун ҳозир мураббийлик қилмаяпсиз? Футбол жонга тегдими?
— Худди гильза автоматни ташлаб кетганидан, футбол ҳам мени ташлади. Футбол жонга тегмайди. Унга бўлган муносабатим ўзгарди. Севимли ўйиним ҳаётимда кейинги планга ўтди. Фақатгина олинган суратлар орқали хотираларга берилишим мумкин.
— Ҳозир нима билан бандсиз?
— Пенсиядаман.
— У яшаш учун етадими?
— Бемалол етади. Фақатгина пенсияга яшамайман. 50 йил давомида икра ва шампан виноси учун ҳам ишлаганман. Бундан ташқари турмуш ўртоғим Наталья ҳали пенсияда эмас. Ўғлим Иштван ҳам бизни унутиб қўяётгани йўқ.
— Сизнинг ўйинчилик ва мураббийлик фаолиятингизга кўпчилик ҳамкасбларингиз ҳавас қилиши мумкин. Кўп жойларда ишлагансизу, аммо жонажон Венгрияда ишламагансиз (Секечнинг миллати — венгр).
— Нега энди? 1990-йилларнинг бошида мени "Ференцварош"га таклиф этишган. У ерда мен тахминан 3 ой ишладим. Бошида тил ва маиший масалаларда муаммога дуч келмагандим. Ўйинчилар билан муносабатда муаммо келиб чиқди. Эришилган кичик вазифани қониқиш ҳосил қилиб, улар улкан натижалар сари курашмай қўйишганди. Уларни бир текис ҳаёт қониқтирарди. Лекин буниси менга тўғри келмасди. Мен қаттиққўл мураббийман ва машғулотларда мураккаб вазифаларни қўйдим. Якунда менинг талабларим шартноманинг бекор қилинишига олиб келди. Мен бундан афсусланмадим. Менга бўлган бундай муносабатни кўрган турмуш ўртоғим ҳам Венгриядан кетишни маслаҳат берди. Шундан кейин мен Приморьега — аввал Находкага, кейин Владивостокка бордим.
— Қабул қилган қарорингиздан афсусланган пайтларингиз бўлганми?
— 1983 йили "Пахтакор"да ишлаётганимда мени ЦСКАга таклиф этишган. Ўзбекистон раҳбарияти мени Тошкентдан кетмасликка кўндиришганди. Мен қолганман ва бундан кўнгллим тўлган. "Пахтакор" футболчилари авиаҳалокатда вафот этганидан кейин жамоани ўртамиёна клублар сафига қайтаргандик. Бу барчани хурсанд қилганди. Лекин мени марказий газеталардан биридан кескини танқид қилишганидан кейин ЦСКАга ўтиб кетмаганимга афсусланганман.
— Сиз "Пахтакор" билан хайрлашдингиз, жамоа ҳам Олий лигани тарк этди.
— Ҳа, шундай бўлганди. Мен "Пахтакор"да оққуш куйини куйлагандим. "Пахтакор"нинг Олий лига билан хайрлашишини жамоанинг ўйини билан эмас, клуб атрофидаги интрига билан изоҳлагандим. Бу ишда бизнинг асосий 3та рақобатчимиз асосий ролни ўйнаганди. Афсуски, улар ўз мақсадларига эришишган.
— Бой таржимаи ҳолингиз давомида бундан ташқари клубни жанжал билан тарк этган ҳолатингиз ҳам бўлганми?
— Бизнинг фаолиятимиз шунақа. Агар сэр Алекс Фергюсон бизнинг футболда ишлаганида ҳам исталган рус клубида узоқ муддат қолмаган бўларди. "Жемчужина", "Металлург" (Красноярск), "Океан" ва "Луч"да шундай муаммолар бўлган. Шунга қарамай, менинг кўнглим тўқ — ўзимни кўрсата олганман.
Жаҳонгир Турдиев
