Germaniyalik Yurgen Klopp uchun «Liverpul» bosh murabbiyi rolidagi birinchi to‘liq yil dramatik tus oldi. «Qizillar» bu davrda 2ta kubok finalini boy berishdi.
Lekin Klopp yozgi kapital ta’mirdan so‘ng o‘z jamoasini APL g‘olibligi uchun asosiy da’vogarlardan biri sifatida gavdalantirdi. Harqalay, «Liverpul» ayni payt «Chelsi»ning bosh ta’qibchisi va raqobatchisidek taassurot uyg‘otmoqda. Angliya premyer-ligasida yarim masofa bosib o‘tilgach, Liverpool Echo jurnalistlari Yurgen Kloppni maxsus suhbatga chorlashdi va u bilan yakunlangan yilning eng e’tiborli voqealarini yod olishdi. Aytish joiz, mersisaydliklar uchun har oydan xotirlashga arziydigan yorqin o‘yinlar topildi.
Yanvar
23 yanvar. «Kerrou Roud». Angliya chempionati. «Norvich» — «Liverpul» - 4:5
— «Kerrou Roud»dagi o‘yin juda qiziqarli tus oldi: sizlar avvaliga 3:1 ko‘rinishida ortda bordinglar, keyin hisobni 4:3ga aylantirish uddasidan chiqdinglar. Ammo jamoangiz qo‘shimcha daqiqalarda gol qo‘yib yubordi. Muhimi, Adam Lallana 95-daqiqada g‘alabani ta’minlagan gol muallifiga aylandi. Siz tomoningizdan singdirilgan jamoaviy ruhning amaldagi isboti shu o‘yin emasmi?
— Ochiq gapirsam, shaxsan o‘zim bunday ssenariy ostidagi o‘yinlar kamroq kuzatilishi tarafdoriman. Axir bunaqasiga asablar dosh berishi qiyin - misli ko‘rilmagan bosim, zo‘riqish... Biroq «Norvich»ga qarshi kechgan o‘yinni «sehrli» iborasi yordamida ta’riflayman, baribir. Zero, hammasi mo‘’jizakor bo‘ldi. Yigitlar 4 oy davomida jamoaviy ruhni shakllantirish ustida olib borgan ishlarimiz samarasini ko‘rsatishdi.
— Xususan, Lallana raqib darvozasini ishg‘ol qilgach, siz ham maydonga yugurib tushdingiz va xursandchilik onlari odatdagidek, ko‘zoynagingiz yana sindi...
— Futbolchilar shunchaki, ehtirosga berilishdi. To‘xtang, barchasiga Kristian Benteke aybdor. Demak, vaziyatdan foydalanib, shogirdlarimni ogohlantiraman: yaxshisi, ko‘zoynagimni boshqa sindirmanglar, aks holda, aybdorni aniqlab, uni boshqa klubga sotib yuboraman (kuladi).
Fevral
28 fevral. «Uembli». Liga kubogi finali. «Liverpul» — «Manchester Siti» - 1:1 (pen. - 1:3)
— «Liverpul» bosh murabbiyi sifatidagi birinchi katta finalingiz «Manchester Siti»ga qarshi kechdi. O‘sha kun xotirangizda qanday muhrlandi?
— Juda yomon o‘ynaganimizni ayta olmayman. Deylik, qo‘yib yuborilgan birinchi goldan so‘ng faqat hujumni o‘yladik. Bu vaqtda eng muhimi «Siti»ning qarshi hamlaga o‘tishiga imkon bermaslik edi. Buni uddaladik ham. Har holda, raqib aytarli vaziyat yaratolmadi. Asosiysi, biz javob golini nishonladik va bir qarashda, g‘alabani o‘z tomonimizga og‘diradigan kayfiyatda edik. Afsuski, nimadir o‘xshamay qoldi. Aytish o‘rinli, shu o‘yinga qadar penaltilarni bajarish bo‘yicha yaxshigina ko‘rsatkichga ega bo‘lgandik, biroq finalda omadimiz chopmadi. Umuman, bunday lahzalar, ya’ni penaltilar seriyasida hammasini omad hal qiladi. Axir 11 metrli zarbani qandaydir rejaga solishning iloji yo‘q - shunchaki, natijani mardonavor qabul qilish kerak. Ehtimol, hozir ko‘pchilik eslamas, ammo vaqtida jamoam bilan ba’zi finallarda g‘olib chiqqanim ayni haqiqat. G‘alaba - doimo yaxshi, biroq mag‘lubiyat onlarida ham yashashda davom etish kerak-ku. Bor gap shu.
— Penalti tepilayotgan payt doimo o‘girilib olasiz. Nima, bu irimmi?
— Bilmadim. Hattoki, «Uembli»dagi penaltilar seriyasini ham ko‘rmadim. Umuman, jamoam 11 metrli jarima zarbasini amalga oshirayotganida, kamdan-kam holatda voqea joyiga qarashim mumkin. Yo‘q, aslida irimlarga mukkasi ketgan odam emasman, ammo penalti holatida negadir ko‘z tikishga sira botinolmayman. Bordiyu, to‘p oldiga Jeyms Milner yaqinlashsa, hech uning qanday muammo sezmayman. Bunda qanday zarba yo‘llashiga qarashim ham shart emas. Shunchaki, Jeyms gol urgach, tribunalar shovqinini eshitsam, bas. Ishoning, stadiondagi bunday manzarani tomosha qilish gol ko‘rishdan zavqliroq.
Mart
17 mart. «Old Trafford». YEL 1|8 final raundi. «Manchester Yunayted» — «Liverpul» - 1:1 («Liverpul» 2ta o‘yin natijasiga ko‘ra, 3:1 hisobida ustun chiqdi)
- «Manchester Yunayted»ni dog‘da qoldirgancha yevroturnir chorak finaliga chiqish yoqimli bo‘lsa kerak.
— Ha, bunisi endi yaxshiroq. «Manchester Yunayted»! O‘sha golni ayting! Biz go‘yoki, stadiondagi tovush tugmachasini bosib qo‘ydik. «Manchester Yunayted»ga qarshi o‘z maydonimizdagi o‘yinda esa a’lo bahoga tortadigan futbol ko‘rsatgandik. Garchi hisob 2:0 ko‘rinishini olgan bo‘lsada, o‘sha oqshom aslida ko‘proq gol urishimiz hech gap emasdi. Xullas, «Liverpul» yaqqol kuchli ko‘ringandi. «Old Trafford»ga safar esa chindan ham, umuman boshqa narsa. Buni so‘z bilan ta’riflash qiyin, hammasi qandayligini shunchaki, bevosita sinab ko‘rish kerak.
— Eslasak, «Trafford»dagi o‘yinning birinchi bo‘limi sizlar uchun oson kechmadi. Faqat tanaffusga chiqish arafasida Koutinyo tomonidan urilgan gol hammasini o‘zgartirgandi.
— Xuddi shunday. Kiyinish xonasiga yo‘l olar ekanmiz, Filippening golidan rosa quvonganimiz esimda. Axir shu gol «Yunayted»ning ikkinchi bo‘limda kerakli natijaga erishishi xususidagi umidlarini butkul so‘ndirdi. Chunonchi, mezbonlardan keyingi raundga chiqish uchun 3ta gol urish talab etilardi. Buning imkoni bor aslida, ammo hech kim ishonmagandi. Chunki «Liverpul» chakki ko‘rinmayotgandi. Oddiy aytganda, bizning qarama-qarshiligimiz taqdirini o‘sha lahza, ya’ni Filippening goli hal qilgandi. Alohida aytishim kerak, golning o‘zi takrorlanmas chiqdi. De Xeani boshqacha tarzda dog‘da qoldirish juda qiyin. Misol uchun, avvalgi mavsum «MYU»ga o‘z maydonimizda yutqazgandik va o‘sha uchrashuv «Liverpul»ning aynan de Xeaga qarshi olishuviga aylangandi. Baxtimizga, «Trafford»da Filippe uning darvozasini ajoyib tarzda ishg‘ol qildi...
— Umuman, yil Koutinyo uchun nihoyatda omadli keldi. Bu fikrga qo‘shilasizmi?
— Ha, albatta. Filippe 2016 yili chindan ham, oldinga katta qadam tashladi. Muhimi, u o‘ta barqaror o‘ynadi. O‘ylashimcha, Koutinyoga jamoamiz uslubi rosa mos tushdi. Yigitlar uning maydonda nimalarga qodirligini juda yaxshi bilishadi, shuning uchun vaziyat tug‘ilishi bilan to‘pni darhol uzatishadi. Men esa har safar o‘zimga pichirlayman: «O, yo‘q, faqat bu safar ham darvoza tomon zarba yo‘llama!» Biroq tan olaman, agarda men ham uningdek tepishni uddalay olganimda, zarba berishdan sira qaytmasdim.
Aprel
14 aprel. «Enfild Roud». YEL 1|4 final raundi. «Liverpul» — «Borussiya» D. - 4:3
— Bu «Liverpul»ning 2016 yil davomidagi eng yaxshi kunimi?
— Yaqinda telefon orqali Xans Yoaxim Vatske bilan gaplashdim. Biz bir-birimizni Rojdestvo bilan qutladik, eng yaxshi tilaklarni bildirdik. U suhbatimiz yakunida shunday dedi: «Yana bir marta Liverpulga borishim va stadionga kirib, o‘sha qiyosi yo‘q muhit ichiga tushishim kerak. Tan olaman, aprelda «Enfild»da ro‘y bergan voqealarni unutishim juda qiyin bo‘ldi - bir necha oy azoblandim. Bu men uchun uzoq vaqt davomidagi eng og‘ir oqshom...». Biz uchun esa aksincha, hammasi sehrli tus oldi va tarixiy lahzalarga aylandi. Umuman, «Borussiya»ga qarshi har ikki o‘yinimiz alohida ahamiyat kasb etdi. Qur’ada bizga «Dortmund» tushgach, hamma nolidi: «Eh, omadimiz yurishmadi». Zero, raqibimiz butun turnir davomida yaxshi o‘ynayotgandi. Ammo biz uyda va safarda bo‘ladigan 2ta o‘yinda har narsa ro‘y berishi mumkinligini juda yaxshi tushunardik. O‘sha paytgacha dortmundliklar ishtirokidagi ko‘plab o‘yinlarni tomosha qilgandik, faqat muxlis sifatida. Misol uchun, men har doim ularning g‘alaba qozonishlari, chiroyli futbol ko‘rsatishlaridan o‘zgacha rohatlanaman. Qur’a natijasi e’lon qilingach esa, «Borussiya»ga bo‘lajak raqib sifatida jiddiy qarashga majbur bo‘ldik. Uning o‘yinlarini qancha ko‘p ko‘rsak, tahliliy xulosalar shunchalik boyidi va qarama-qarshilikda ustun kelishimizga ishonch ortib bordi. Safarda ancha yaxshi harakatlanib, durang natijani saqlab qoldik. Keyin «Enfild»da hattoki, 0:2 va 1:3 hisoblarida ortda borganimizda ham, yetarlicha xavfli vaziyatlar yaratdik. Ya’ni golga tortadigan holatlar soni bo‘yicha «Dortmund»ning avvalgi barcha raqiblari umumiy statistikasidan ham yaxshiroq ko‘rsatkich qayd etdik. Chunki u bilan qanday olishish zarurligini bilardik. Faqat qarshi hujumda 2ta va himoyadagi o‘z xatomiz oqibatida yana bitta gol qo‘yib yuborganimiz qo‘shimcha muammo tug‘dirdi. Shuning barobarida agar oxirigacha xotirjamlikni saqlab qolsak, vaziyatlar sonini yanada ko‘paytirishimiz va oxir-oqibat, g‘alaba qozonishimiz mumkinligiga ishondik. Umuman, men omadi kulgan murabbiyman. Zero, Maynsda ham, Dortmundda ham doimo ajoyib manzarali stadiondan alohida ilhom olganman. Ammo ochiq aytaman, o‘sha oqshom «Enfild»da butun hayotimdagi eng yaxshi yarim soatlikni boshdan o‘tkazgandim.
— «Borussiya» bosh murabbiyi Tomas Tuxel o‘sha mag‘lubiyatga qandaydir izoh berishga ojiz ekanligini aytgandi. Uning so‘zlariga ko‘ra, hisob 3:3ga aylangach, stadionda hamma «Liverpul»ning 4-golni ham urishiga ishongan va buni intiqlik bilan kutgan ekan. Futbolchilar va muxlislarning birlashishlari shumi?
— Aynan shu. Menimcha, «Enfild»ga muntazam tushadigan «Liverpul»ning har bir fanati o‘sha o‘yinning oxirgi 30 daqiqasini qayta-qayta tomosha qilishi kerak. Shunda muxlislar nimalarga qodir ekanliklarini sira unutmaydi. Ishonchim komil, «Liverpul» fanatlarning qo‘llab-quvvatlashlarisiz bunaqa jasorat ko‘rsata olmasdi. Ehtimol, ayrimlar bu gaplarni murabbiyning majburiyati o‘laroq, aytayotganimni ta’kidlar. Lekin o‘zim to‘liq aminman - bular 100 foiz yurakdan aytilyapti.
May
18 may. «Sankt-YAkob Park». YEL finali. «Liverpul» — «Sevilya» - 1:3
- «Liverpul»ning yevrokuboklardagi sarguzashti alamli yakun topdi. «MYU», «Borussiya» va «Vilyarre-al»ga qarshi omadli kurashlardan so‘ng mersisaydliklar «Sevilya»ga bas kelolmadilar. Shu tariqa «Liverpul»ning 11 yillik tanaffusdan keyin yana yevrokubok yutish umidi so‘ndi. Boz ustiga, jamoangiz navbatdagi mavsum CHLda o‘ynash huquqidan ham mosuvo bo‘ldi...
— Ha, o‘sha finalda ham yutqazdik - bu tushunarli. Biroq «Liverpul» birinchi bo‘limda raqibidan ancha ustun ko‘ringandi. Biz hattoki, ikkinchi golni urdik, afsuski, uni o‘yindan tashqari holat sabab, hisobga olishmadi...
— Shuningdek, to‘p qo‘l bilan o‘ynalgan holat uchun penalti belgilanmaganiga bog‘liq bahs tug‘ildi...
— Bu to‘g‘ri. Penalti berishmadi, golni inobatga olishmadi - yoqimsiz holatlar bir talay. Shunga qaramay, hisobda oldinda bordik - 1:0. Futbolda doimo barchasini to‘liq nazorat ostida ushlash imkonsiz ishdir. G‘alaba uchun ozgina omad ham zarur. Eslang, finalning birinchi bo‘limida jamoam juda faol o‘ynagandi. Biroq mohiyatan olganda, butun mavsum o‘ta shiddatli tus olganidanmi, o‘yinning ikkinchi bo‘limini ham munosib o‘tkazishga shunchaki, kuchimiz yetmadi. Bu bilan o‘zimni oqlamoqchi emasman. Ammo o‘sha o‘yinga qadar necha marta maydonga tushganimizni bir o‘ylang. Oyoqlaring 500talab o‘yinda yugurib-charchagan payt mavsumning eng muhim bahsida maydonga tushish biroz g‘alati. Albatta, FIFA, UYEFA va AFA nuqtai nazaridan hammasi mantiqqa mos - muxlislar futbolni yaxshi ko‘rishadi. Ammo achinarlisi shuki, rahbarlar jahon chempionati ishtirokchilari sonini 48ta oshirishni yoki Yevropa chempionatining qandaydir yangi formatini rejalashtirish payti negadir futbolchilar imkoniyatini hisobga olishmaydi.
— O‘sha oqshomni eslaganingizda, miyangizdan «Eh, nimanidir boshqacha qilganimda edi, uchrashuv natijasi o‘zgacha bo‘lardi» qabilidagi o‘y-xayollar ham o‘tadimi?
— Albatta, Bazeldagi o‘yin 1-2 hafta davomida miyamda charx urganini tan olaman. Ammo bundan ko‘p emas. Zero, ortiqcha o‘ylashdan ma’no yo‘q - asabingiz buzilgani qoladi, xolos. Axir vaqtni ortga qaytarish imkoni bormi? Asosiy saboq - o‘sha uchrashuvning ikkinchi bo‘limida yuz bergan xatolar. Ularni zinhor boshqa qaytarmasligimiz kerak.
