Men qalam ahlidan emasman, lekin kechagi o‘yindan keyin yana qancha sabr qilaman. Yozmasam bo‘lmas.
Meni bir savol emas ming savol qiynaydi. Nega tarkibni yangilash xayolimizga ham kelmaydi? Nega biz ming yillik o‘yinchilarni yetaklab yuramiz, bosh murabbiy deganlariga nima uchun e’tiroz bildirib istagan vaqtda uni almashtirib bo‘lmaydi, kimni puliga yashaydi bular, nima uchun pul to‘lagan odam musiqani buyurtma qilolmaydi…?
Nima emish, o‘zbek futbolchilarida texnika bor emish. O‘zi 2 ta katta talab bor - jismonan baquvvatlik va texnika. Ha o‘rtoqlar, texnika bu jismonan baquvvatlik emas.
Yo‘qmi, alpqomat zabardast yigitlar, axir biz kimsan Go‘ro‘g‘li, Alpomish, Manguberdi, Amir Temur avlodlarimiz-ku?! Futbolda qoida bor, yelka bilan turtib o‘ynash mumkin, ey turtib yubormaysanmi 3 metrga uchib ketmaydimi, biz yasha azamat deb qo‘ymaymizmi. Zlatan shunday qilsa, qoyil deysizku. Arablar turtib ketyapti, biznikilar uchib ketyapti.
Qashqadaryoda bir lo‘li maxalla bor, o‘zlarini futbol komandasi bor, qop qora bolalar, oyoq yalang toshli tuproqda o‘ynaydi. Ular soatga qarab 45+45 minut o‘ynamaydi, kamida 4 soat o‘yin bo‘ladi, charchaganini ko‘rmaganman, texnikasi bor istalgan mahalla bolalarini chirpirak qilib uchirvoradi. Men ishonch bilan ayta olaman, MTJ nariroqda tursin istalgan klublarimizni yutadi. Nega bilasizmi, Toshkentda, soya salqinda dam olib, millionlab ish xaqi olib, kelajak ta’minlangan holda, o‘ynagisa kelsa o‘ynab, bo‘lmasa bemalol yuradigan futbolchi emas ular.
Ular 50 gradus Qashqadaryoni issig‘ida ertayu kech to‘p izidan quvib, oyoq yalang, qorni to‘yib to‘ymay, yuragida g‘urur, or nomusi bor bolalardir.
Yo‘q, bular albatta chet elda shug‘ullanishlari kerak, yurishlari kerak aylanib. Avval Surxondaryoni cho‘lida o‘ynatmaysanmi, yomg‘ir yog‘ib turganda, tuproqda o‘ynatmaysanmi. Yo‘q, baribir tushunmayman, nima uchun bizda birinchi talab jismonan baquvvatlik emas, shu savol menga tinchilik bermaydi. 4 soat issiqda to‘p bilan yugurasan degan shartni qo‘yib, o‘tolmasang xayr, deyish uchun juda katta bilim kerakmas-ku axir. Kerakmas bizga driblinglar, texnikalar, bizga yugurib charchamaydigan 65 daqiqaga kelib, ikkinchi o‘pkasi ochiladigan, yanada tez yuguradigan futbolchilar kerak.
Qayerdan topamiz unaqalarni, deysizmi? Iltimos seleksionerlar, Toshkentdan sal chetroqqayam chiqinglar. Siz ishongan, faqat pul va tanish orqali o‘qish mumkin bo‘lgan maktablarizdan chetroqqayam chiqinglar. Qishloqlarda bo‘layotgan o‘yinlarni ko‘ringlar. 32 millionlik xalqdan nahotki 11 nafar 5 soat tinmay yugurib, to‘pni tepganda miltiqni o‘qiday uchirvoradigan, sakraganda boshi darvozadan balandda turadigan, millat sha’nini xamma narsadan ustun qo‘yadigan oriyatli bolalar topilmaydi, deysizmi? Seleksionerlarning eng uzoqqa borgan joyi klublarimizning futbol maktablari. O‘sha maktabga qanday kirish mumkin, kimdir qiziqdimi? Maktabni yarim yo‘lidan qaytganlar qancha, yetib borib imtixondan o‘tolmagan talantlar qancha.
Yana nima emish, yoshlar terma komandasidan yoki boshqalarni olsak, ularda tajriba yetishmas emish, chet ellarda o‘ynamagan emish, dovdirab qolarmish. Balki, lekin futbolchi qiladigan ishi tez tez yugurib gol urish, oldingdagi raqibni rangi oqmi qorami, qaysi millat buni nima ahamiyati bor, tajriba degani ertalabdan kechgacha oylab yillab futbol o‘ynash degan emasmi.
Yana bir savol, bizni futbolchilarimizam Real Madrid, Barselona, Chelsi, PSJ va boshqa klublar o‘yinlarini ko‘rarmikan-a? Shu uyinlarni ko‘rib, futbolchilarimiz “to‘xta bu o‘yinni butun O‘zbekiston ko‘rdi, xalqimiz shunaqa futbol kutadi bizdan, men shunday o‘ynay olamanmi yoki yo‘qmi, vijdonim oldida javob beray, o‘ynolmaymanmi, unda bosh murabbiy uzr men o‘ynolmayman, ertaga meni deb yutqazib butun 32 millionlik halq meni qarg‘amasin, boshqa birovni tushiring” demaganiga xayronman.
Agar shu bolalar boy bo‘lishi kerak, kazo kazo odamlarni bolalari yoki jiyanlari bo‘lsa, bitta fond ochaylik 1 so‘mdan sadaqa qilsak 32 million bo‘larkan, shu 11 tasiga bo‘lib beramiz, lekin futbolni tinch qo‘ysin, o‘ynamasin.
Farruh Rashidov
