Bir uxlab turib internetga kirsam, hammayoq Messining o‘yin payti emosiyalari, o‘yindan keyingi reaksiyalariga to‘lib ketibdi. Aksar odam Leoga bu ishlar yarashmaganini yozishibdi. Uyat, uyat, deb…

Qo‘yinglare, shu bola birinchi marta Argentina libosida MENi bilan, O‘ZI bo‘lib o‘ynamoqda. Insonlar kabi shod bo‘lyapti, jahli chiqyapti, ichida qolib ketgan tuyg‘ularini chiqarib tashlayapti. Doimiy ko‘rib yurganimiz - “aqlli bola” rejimidan chiqib aslini ko‘rsatmoqda, muhimi, hissiyotlarida aldamayapti…

Menga shu Leo ma’qulroq, piar kompaniyasidan sochini qay tarafga tarashni so‘raydigan, intervyuga ikki kunlab matnni yodlab chiqadigan soxta Leo emas, gohida o‘ta g‘azabnok, gohida telbalarcha gol nishonlayotgan tabiiy yigit yoqimli. Chunki u hech kimni aldamayapti. Aybli ish qilayotganda ham o‘zini ommadan yashirmayapti. Inson bolasi ekanini ko‘rsatmoqda.

Yaxshilab o‘ylab qarasak, bu Leo nafaqat bizga, balkim o‘ziga ham juda zarur. Chunki mundialni shu rostlik bilan, shu jinnilik bilan yengish mumkin. Diyego xarakterini o‘ziga jo qilibgina kubokni boshi uzra ko‘tarishi mumkin. Aks holda, “odobli” bo‘lib Oltin to‘plarni qalashtirib yursa ham orziqib kutilgan sovrini yonidan o‘tib ketaveradi.

Xayrulla Hamidov.