Yevrokuboklarda u qadar katta farq yo‘q, hatto ispan jamoalari muvaffaqiyatliroq bo‘lsa-da, nega Angliya Premyer Ligasi eng yaxshi chempionat deb atalishining boshqa sababi bor.

Tasavvur qiling, shartli «Sevilya» bir haftada «Real» va «Xetafe» bilan o‘ynashi kerak. Murabbiy nima qiladi? Baribir Madridda ochko olish qiyinligini bilib, bor e’tiborini narigi uchrashuvga qaratadi va kamida uch ochko oladi. Oddiy pragmatik qarash. Bunday holatlarda har qanday ingliz jamoasi borini aynan katta klubga qarshi o‘yinga tashlaydi. Chunki aynan o‘sha o‘yinni butun dunyo tomosha qilishini biladi - o‘z tovarini, ya’ni o‘yinini ko‘rsatishi lozim.

Shuning uchun ingliz klublari o‘z uslubiga ega bo‘lgan murabbiylarni taklif qiladilar, tomoshabop, hujumkor bo‘lish targ‘ib qilinadi, shuning uchun APLda La Liga kabi yildan yilga himoyaviy jamoalar ko‘paymayapti, aksincha.

«MYU» yetti marta g‘alaba qozondi, lekin hammasi kuchli o‘ntalikdan pastda joylashgan jamoalar ustidan. «Chelsi»da atigi 4 g‘alaba, ammo hamma londonliklar haqida ijobiy fonda fikr bildirmoqda, umuman olganda Pochettino - malades.

Sababini tushundingiz. «Chelsi» aynan katta o‘yinlarni kuchli o‘tkazdi - «Arsenal», «Liverpul», «Tottenhem» va «Siti»dan yutqazmadi. Nafaqat yutqazmadi, bu o‘yinlarning barchasida o‘z o‘yinini stolga qo‘ydi, o‘sha raqibdan ustunlik qildi ham. Tabiiyki, «Chelsi»ning o‘yinlarini ko‘rish qiziqarliroq, «Chelsi» mahsulotini yaxshi namoyish qila olyapti. Yangi qurilayotgan jamoa agar sovrinlar uchun jiddiy kurashmayotgan bo‘lsa, eng muhim o‘lchov shu.

«Nottingem» yoki «Brentford»dan mag‘lubiyatlar ancha keyingi masala.

Qahramon Aslanov