Журналистлик — оғир касб. Агар мақсад бир тарафга туриб олиб, бақириш бўлмаса, воқеалар ривожини, қарорларнинг мантиғини англаб етишни масқад қилсангиз, бунинг устига бу мантиқни тушуна олмасангиз, унданам қийин.

Албатта, мухлислар учун ҳам. ахир улар ҳам вазиятни тушунишни исташади. Қарорларнинг изоҳи эса, нисбатан анча жўн, қуруқ бўлади-ки, вазифа янада мушкуллашади. Тасаввур қилинг, бутун бир оломонни кимсасиз оролга сафарбар қилиш ҳақида қарор чиқарилади. Энг ёмони, аслида бу оролга бориш хавфли экани, ҳеч бўлмаса, нега бундай қарорга келингани ҳақида изоҳ талаб қила олмайсиз. Нари борса, “кремль нега кўк рангга бўйалиши ҳақидаги” эътирозга ҳақлисиз ёки қўлингиздан келадиган ягона иш – ушбу оролнинг зарарли ва фойдали жиҳатларини таҳлил қилиб, етказишдан иборат. Худдики, бу оролни ўзингиз танлаб, тавсия қилаётгандек. Яхшиямки, Миржалол Қосимов кимсасиз орол эмас, тажрибали мураббий. Лекин барибир...

Давоми Қаҳрамон Асланов блогида