27 yoshiga kelib Tomas Myuller futboldagi uchinchi hayotini yashayapti va hamon fenomen bo‘lib qolmoqda. «Ular jismoniy tomondan juda kuchli va hech qachon tempni pasaytirishmaydi. Bu ideal darajadagi jamoa, bizga juda va juda qiyin bo‘ldi», — degandi Chempionlar Ligasi yarim finali (2009/10)dan so‘ng «Lion» bosh murabbiyi Klod Pyuel. Fransuzlarga bor-yo‘g‘i ikki bor zarba berish imkoni berildi, xolos. Van Gall uchun mudofaa hujumdan boshlandi va gollandiyalikka kerakli ritmni yaratib bergan futbolchilar - Tomas Myuller va Ivisa Olich bo‘lishdi. Ularning mudofaalanishdagi bilimlari, pressing hosil qilishdagi qobiliyatlari, shuningdek, raqib to‘pni yo‘qotgan zahoti bo‘sh zonalardan tezlik bilan foydalana bilishlari rekordmaysterning versiyasi asosi bo‘lib xizmat qildi.
Van Galning tan olishicha, u «Barselona» uslublaridan ilhomlangan, Yoaxim Lev esa termadagi bavar uslublariga urg‘u bergan, o‘shanda nomi hech kimga ma’lum bo‘lmagan Myullerga esa undanda mehnatkashroq Miroslav Kloze ko‘maklashgandi.
Tomas Myullerning futboldagi birinchi hayoti shunday boshlangandi. 1,5 yil davomida u Van Gall boshchiligida «Bavariya»ning 2-jamoasi futbolchisidan jahon sensasiyasigacha bo‘lgan yo‘lni bosib o‘tdi - nemis klubining asosiy o‘yinchisidan, JCHning bosh kashfiyotigacha. Ma’lum bo‘lishicha, himoyachilar bunday uslubga mutlaqo tayyor emas ekanlar — Myuller to‘p bor joyda emas, u oshiriladigan yerda paydo bo‘lardi. Asosiy fazilati — vaqtida himoyachilardan ortga bir qadam tashlash, taktik va pozision fikrlash bo‘lib, bunga konsentrasiyaning yuqori bosimini ham qo‘sha bilgandi.
Myuller Chempionlar Ligasi finalini - «Inter»ga qarshi bahsni o‘tkazib yubordi, balki, o‘shanda u mavsumdagi yagona xatoga yo‘l qo‘ygandir - jamoasi 0:1 hisobida ortda borayotganida yaxshi pozisiyadan mo‘ljalni aniq ola bilmadi, oqibatda nemislar mag‘lubiyatga uchrashdi. Biroq yosh hujumchini bu sindirolmadi. Bir oydan so‘ng u JARda «yondi», chorak finalda Diyego Maradonaga ismi-sharifini yodda qoldirishga majbur qildi, biroq ikkinchi sariq kartochkani oldi. Ma’lum bo‘lishicha, qisqa fursat ichida Myuller Germaniya termasi uchun shu darajada kerakli o‘yinchiga aylanib ulgurgan ekanki, uning diskvalifikasiyasi Mixael Ballakning Koreya tarixini takrorlash bo‘lib qoldi — eng asosiy bahsda Tomasning maydonda yo‘qligi bilinib qoldi. Uchinchi o‘rin uchun o‘yinda esa Myuller yana eng yaxshi bo‘ldi.
Yuppe Xaynkes davrida Myuller uslubini avtomat darajasiga yetkazdi va taxminan minglab maqolalarning qahramoniga aylandi. Uni «Evropadagi eng sirli futbolchi», «Fazilatlarsiz «qotil», deb ham atashdi. Byorn Andersson - «Bavariya»ning yosh koordinatori esa (aynan u «Uembli»dagi Chempionlar Ligasidagi nemislar avlodini tarbiyalagan) to‘pga birinchi teginishga alohida ahamiyat berardi. Shvedning fikricha, aynan to‘pni ideal darajada o‘ziga bo‘ysundirib olish Myullerga jarima maydonida ustunlik yaratgan — u to‘pni qay tarzda qabul qilib olishni emas, jamoadoshlari, himoyachilar va darvozabon qayerda joylashganligiga ahamiyat qaratgan. Shu tariqa Tomas xotirjamligini yo‘qotmasdi va bu boshqa futbolchilardan uni ajratib turardi.
2013 yildagi buyuk Myunxen treblidan so‘ng, jamoada Xosep Gvardiola paydo bo‘ldi va ko‘pchilik Myuller kataloniyalik uchun kerakli futbolchiga aylanishi borasida o‘yga toldi. Ammo ular bir-birlari uchun o‘ta zarur bo‘lib chiqishdi. Pep Myullerga xohlagan paytda suyanish mumkinligini bilardi (2014/15 yillar mavsumida hujumchi yettita pozisiyada o‘ynashga ulgurdi), Myuller bo‘lsa murabbiyga uning g‘oyalarini amalga oshirishda yordam berayotganidan mamnun edi. «Men turli pozisiyalarda o‘ynayotganimdan xursandman, murabbiy keng imkoniyatlar berayotgani omadim kelganidan. Maydondagi anarxiyaga javobgarman», — degandi futbolchi Gvardiola haqida to‘xtalarkan.
Bu uning ikkinchi hayoti edi. U «qotil-mexanik»dan «amaliyotchi anarxist»ga - nafaqat jarima maydonida, balki uning tashqarisida ham doimo harakatda bo‘lgan o‘yinchiga aylana boshlagandi. Qimmati faqatgina sta-tistika bo‘libgina qolmadi, boisi u to‘pga teginmay ham golli vaziyatlar yaratar, ya’ni o‘z harakatlari bilan himoyachilarni adashtirardi. Futbolchi raqib darvozasi oldida qo‘lga tushmasga aylandi — Braziliyadagi JCHda «toza forvard» bo‘lib maydonga tushmagani holda, raqib jarima maydonida to‘pga eng ko‘p tegingan aynan Myuller edi. Gvardiola bu futbolchida uning uslubiga mutlaqo yot bo‘lmagan ideal darajadagi taktik qurolni yaratdi: raqiblar Myullerning uslubiga qay tariqa tayyorlanishni bilishmasdi, boisi u murabbiydan qanday topshiriq olib maydonga tushishidan bexabar edilar.
Karlo Anchelotti Tomas Myullerning futboldagi uchinchi hayotini qay tarzda boshlaganini anglash uchun
