Tailandga qarshi kechgan o‘yin bizda bir qator savollar tug‘dirdi. Garchi 2:0 hisobida g‘alaba qozongan bo‘lsak-da, o‘yindan va Samvel Babayanning ayrim qarorlaridan ko‘nglimiz to‘lgani yo‘q.
Tailandga qarshi o‘yin Eronga qarshi match oldidan tayyorgarlik vazifasini o‘tab berishi kerak edi, demak, bu o‘yinda murabbiy forslarga qarshi kimni tushirishi va qanday taktikani qo‘llashini aniqlab olishi lozim edi, to‘g‘rimi? Xo‘sh, unda deyarli hech narsani qoyillata olmaydigan Stanislav Andreevga nima bor asosiy tarkibda? Axir Babayan unu Eronga qarshi o‘yinda asosiy tarkibda tushirmayapti-ku! Undan ko‘ra birorta yosh va umidli himoyachilarni tushirsa bo‘lmasmidi? Axir Stas deyarli zahirada o‘tiradi, Tailanga qarshi o‘yin zaxirada o‘tiraverib zerikkanlar uchun tashkil qilinmagan-ku!
Ikkinchi savol nega aynan shu o‘yinda Babayan boshqa darvozabonlarga imkon bermadi. Ehtimol, shunda zaxirada Lobanovdan ham kuchliroq darvozabonlar borligini anglab yetarmidi? Vaholanki, Lobanov Tailandning qanotdan uyushtirgan hujumlaridan birida xatoga yo‘l qo‘ydi — to‘pga tashlandi-yu, yeta olmadi. Xayriyatki o‘sha vaziyatda raqiblar vaziyatlardan unumli foydalanishmadi.
Uchinchi savol, qani terma jamoaning o‘yinidagi o‘zgarish? Hamma narsa o‘sha-o‘sha-ku! Keskin hujumlar yo‘q, kutilmagan zarbalar yo‘q (Sardor Rashidovning oxirgi daqiqalardagi golini inobatga olmaganda), noodatiy qarorlar yo‘q. Nega markazdan shiddat bilan yorib kirilmayapti? Nega Tailanddek jamoaning darvozasiga tinimsiz hujumlar yomg‘iri yog‘dirilmayapti? Qani terma jamoamizning avvalgi shiddati? Nahotki buni qaytarish shunchalik qiyin bo‘lsa.
