Hayotda shunday tushunarsiz vaziyatlar bo‘lib turar ekan. «Tottenxem» Angliyada top-to‘rtlikdan tashqaridagi kuchli o‘rtamiyonadan top-oltilikning stabil a’zosigacha bo‘lgan yo‘lni Maurisio Pochettino bilan birga bosib o‘tdi. Chempionlar ligasi yo‘llanmasi uchun kurashuvchi pozisiyasidan shu turnir finalchisi darajasiga yetdi. «Tottenxem» top-6 ichida byudjeti kamrog‘i, lekin to‘rtinchi o‘rindan pastga tushmasdi. Stadion qurilayotganda transferga mablag‘ ajratilmadi umuman.

"Shporlar" yoqimli futbol namoyish etib kelishdi, ya’ni "biz kuchsizmiz", deb ikkinchi raqam bo‘lib o‘ynashni odat qilishmadi. Pochettino barqaror o‘sishga erishayotgan kouch. Uni bo‘shatish fikri Levida qayerdan paydo bo‘ldi? Omadsiz startmi? Balki. Lekin, real olib qaraganda bu mavsum "Liverpul" va "ManSiti"ga bas kelish qiyinligini hamma tushunyapti.

«Tottenxem»ga Joze Mourinyo murabbiy bo‘ldi. Bundan xulosa - klub imkoniyatlari kengayadi. Pochettino bor imkoniyatdan maksimal foydalanardi. Mourinyo esa talabni katta qo‘yadi. Talabga yarasha titullar ham yuta oladi. TOP murabbiy!

Maurisioga esa bir narsa yetishmadi - titul. Faqat bitta tomoni menga yoqmadi, og‘ir davrda jamoani tortgan Pochettinoga nisbatan yetarlicha hurmat ko‘rsatilmagani. Shuni hisobga olmasa, qolgani yaxshi. Pochettino «Tottenxem»dan kam bo‘lmagan jamoada ishlasa kerak. Mourinyo joyiga keldi, qadriyatlar hali o‘yin uslubigacha ta’sir qiladigan darajada ildiz otmagan, yutuqlarga to‘ymagan klub. Yo‘nalishni o‘zi belgilaydi. Uchinchi tomon - klubning o‘zi. Uning foyda zararini esa vaqt ko‘rsatadi.

Maur ketdi.
Maur keldi.

Davron Fayziyev.