Роберто Карлос "Реал Мадрид" футболчиларига рок юлдузларидек муносабатда бўлишларини айтди.
Собиқ бразилиялик ҳимоячи Мадридга ўтишдан олдин "Интер"да (1995-1996) ўйнаган.
- Аввалига Италияда осон бўлмади - совуқ эди, уйдан узоқда эди, менинг кичкина қизим бор эди, лекин икки ойдан кейин мен мослашдим. Менда шундай менталитет бор: мен ҳар қандай қийинчиликларни енгишга доим тайёр эдим.
Кафу ва мен ҳар доим ҳужум қилиш, олдинда бўлиш ва нафақат ҳимояланиш орқали тўлиқ ҳимоячи позициясида инқилоб қилдик. Францияда Биксант Лизаразю ва Патрис Эвра бу йўлдан боришди.
Италияда одамлар бунчалик баланд кўтарилган ҳимоячиларни кўришга одатланмаган. Ўша пайтда стандартлар Паоло Мальдини ёки Жузеппе Бергоми эди.
Мураббий ва президент билан гаплашиб, чап қанотда ўйнашни хоҳлаганим учун қўйиб юборишимни сўрадим.
"Реал Мадрид"да мен ўзимни амбицияли ўйинчиларга тўла жамоада топдим - Зеедорф, Карембею, Пануччи, Редондо, Йерро. Биз Ла Лигани ютдик, аммо Мадрид учун асосийси Чемпионлар лигаси, бу Пушкаш, Ди Стефано, Генто мероси ҳақида эди.
Озгина оғриқ бўлганимда ҳам ўйнаганман, чунки сенда "Реал" либосини кийиш имконинг бўлса, таслим бўлмаслик ва йўқ деб бўлмасди.
– Галактикос даври ҳақида гапириб беринг.
- Бу менга ёққанди, аммо бизда катта босим бўлган ва биз хоҳлаганча унвон ютмагандик. Ҳамма бизни мағлуб этмоқчи бўлган.
Қаерга бормайлик, бизни рок юлдузларидек кутиб олишарди, айниқса, ёзги мавсумолди турнирларида, хоҳ Хитой, хоҳ АҚШ ёки Австрияда бўлсин. Бизда ҳар бир позицияда ўша даврнинг энг яхши футболчилари бор эди" - деди Карлос L’Equipe нашрига.
