50-йиларда қор кўп ёғар эди. Кўчаларда тизза бўйи қор, текис томлар усти қор, деворлар усти қор, дарахтлар усти қор бўлар эди. Тахтапул билан Калкавуз сувлари қишда яхлаб қолар эди. Қор кураш ишлари қий-чув билан қувноқ ўтар эди. Томдан ердаги бир метрлик қорга сакраш ишнинг энг қизиқарлиси бўлар эди. Ҳозир қиш чилласида Тошкент кўчаларида қор йўқ. Бунга кўникиб қолганмиз.

Қор оқ, сут оқ, тонг оқ. Оқлик тозалик, поклик, ҳалоллик, эзгулик, янгиланиш рамзи ҳисобланади. Қор билан табиатнинг янги ҳаёти бошланади. Қор билан янги умидлар, янги хаёллар, янги кунлар отади. Умидвор меҳнат билан, янги манзилларга интилиб ишонч билан кунлар ўтади. Эртага келар кундан яхши хабарчи бўлиб кунлар қизариб ботади. Кечаги кунимиз яна такрорланишини истамаймиз. Шундай экан, эртага ҳаммаси янада яхшироқ, гўзалроқ бўлишини ҳаммамиз истайлик. Бир-биримизга янгиланиш тилайлик. Боримизга, бугунги ҳолатимизга кўникиб юрмайлик. Тарих олдида йигирма йил йигирма кундай гап. Футболда ҳали ҳеч нарсага эришганимиз йўқ. Ҳали ҳаммаси олдинда. Ҳар биримиз ўз йўлимизни босиб ўтишимиз керак. Мустақиллигимиз буюк нарса. Бундай кунларга етиб келмаганлар кўп. Мустақиллик бизга берган бундай имконият, бундай имтиёз билан футболимиз равнақига орқа ўгиришимиз нимаси?!

Давоми Ҳасанали Қодиров блогида.