Luis Enrikening hayoti bilan hech qiziqib ko‘rganmisiz? U o‘z jismi va irodasini shunchalar ayovsiz sinovdan o‘tkazganki, yoqa ushlaysiz. Bir qarashda futbol mutaxassisi uchun umuman keraksiz sinovlar. Yuzlab kilometrga sahro bo‘ylab marafoncha yugurish, kilometrlab masofaga suvdan suzib o‘tish, velomarafon...
U futboldagi faoliyatida muvaffaqiyatga erishish uchun bu sinovlarga yuzlanmagani aniq. Ammo aynan shu toblangan xarakteri va irodasi “Barsa”dagi yutuqlarida aks berdi. Taktik daho bo‘lmasligi mumkin, ammo daho yetakchi u! O‘zini va jamoasini qiyin sinovga tushirib, shu sinovni yengish orqali ulkan energiya oladigan va yonidagilarga yuqtira oladigan inson u. Murabbiyligining dastlabki mavsumida vaziyatni jamoadan haydalish darajasigacha “tupik”ka olib borgan, ammo futbolchilarni shu orqali “uyg‘otib”, yakunda barcha sovrinni yutib ketgan mutaxassis u!
Kecha yana o‘sha manzara takrorini ko‘rmadikmi? Aslida, PSJdan birinchi o‘yinda durang yoki kichik hisobdagi mag‘lubiyat bilan qaytilishi va javob o‘yinida “dejurniy” g‘alaba qozonib keyingi bosqichga chiqilishi mumkin edi. Lekin mavsum boshidan arimayotgan “jamoaviy pasayish” bir kun pand berardi baribir. Albatta, 4:0 atay qilinmadi, shunchaki, Enrike odatdagidek, o‘zini o‘ta mushkul holatga tashladi. Va o‘sha yerda taqdirga tan berganicha qolib ketmadi, kurashdi, jamoani ham kurashishga undadi. Va yakunda qozonilgan aqlbovar qilmas g‘alaba mavsumning muhim pallasida butunlay boshqa kayfiyat va immunitetdagi “Barselona”ni dunyoga keltirib qo‘ydi. Ana endi ularni to‘xtatish oson bo‘ladimi? Dargumon.
Lutfullo TURSUNOV,
jurnalist
