Ayni damda ko‘pchilik Samvel Babayanning ochiq savol-javobga, “mashvarat”ga kelmaganini, buning o‘rniga Rossiyaga jo‘nab qolganini tanqid qilmoqda. Bir tomondan chindan ham bu ish noto‘g‘ri bo‘ldi — shu paytgacha bosh rollardan birini ijro etgan Samvel bu yog‘iga ham rolidan chekinmasligi lozim edi. Tuzuk sakrolmaydigan Lobanov, qo‘pollikdan boshqasiga yaramaydigan Hoshimov, tekis maydonda jarohat oladigan Andreev va golga allergiyasi bor Sergeevlarni maydonga tushirgani uchun javob berishi lozim edi. Muxlislarning savollariga javob berib o‘zini oqlashga urinishi yoki umuman shu paytgacha ko‘rsatgan hunarlariga javob berishi kerak edi. Biroq “mashvarat”ni ko‘rib shunga amin bo‘ldikki, Babayan kelgan taqdirda ham hech narsa o‘zgarmas ekan.
Birinchidan, ssenariyga ko‘ra Babayan qatnashmasligi kerak bo‘lgan. Chunki u zimmasiga yuklatilgan ishni qildi, bu yog‘iga bor mas’uliyatni federasiya zimmasiga oldi. Juda puxta o‘ylangan reja — ular ham jabrdiyda rolida, aybdor Babayan esa yo‘q, u “xijolatpazlik”dan qochib yuribdi, demak, zalda aybdorning o‘zi yo‘q. Shunda ham yaxshi-yaxshi savollar berilgandi, biroq javob berishi kerak bo‘lgan shaxslar aravani quruq olib qochishdi, bu ssenariyning bir qismi edi, garchi ayrim savollar ssenariydan tashqari berilgan bo‘lsa-da, mas’ul shaxslar javobni qoyilmaqom tarzda silliqlashdi. Eng alamlisi, hech kim hatto savol bergan jurnalist ham, boshlovchi ham “Bu javob bizni qoniqtirmadi, aniqroq javob bering”, demadi, deya olmadi. Ehtimol, o‘sha zalda o‘tirganlarni javoblar qoniqtirgandir, ammo bizni qoniqtirmadi. Beixtiyor o‘ylab qoldim, xo‘sh, Babayan kelganida nimani so‘ragan bo‘lardim.
