Boltaboyning kuni tug‘di. Axir u chempionatda to‘purarga aylandi. Buni qarangki, unga og‘iz soluvchilar ham paydo bo‘la boshladi. Boltaboyning chet klublaridan biriga sotilishi esa chinakam shov-shuvga aylandi…
* * *
Mana, qahramonimiz yangi jamoasi bilan birinchi o‘yin arafasida turibdi. Murabbiy hamma narsani tushuntira boshladi.
— Xullas, bugun muhim o‘yin. Hamma jon kuydirib o‘ynashi kerak. Tushundilaringmi? G‘alaba qozonishimiz shart! Himoyachilar, to‘pni darrov oldinga yetkazing, yarim himoyachilar, sizlar esa imillamay harakat qillaring. Tushunarlimi? Bo‘pti, savollar bormi?
— Boshqa gapingiz yo‘qmi? — dedi Boltavoy sinchkovlik bilan tikilib. — Reja qanaqa bo‘ladi?
— Tushunmadim, — murabbiyning qoshlari chimirildi, — qanaqa reja?
— Rejaga o‘xshash reja-da, haligi… — kalovlandi Boltavoy.
— Hech qanaqa reja yo‘q, — shogirdining kalovlanganidan jahli chiqdi murabbiyning. — hamma o‘yinga, davay!
Boltavoy peshonasini tirishtirgancha maydonga tushdi. Raqib futbolchilari shiddatli o‘yin ko‘rsatishar, uning jamoadoshlari esa hech nima qila olishmasdi. Bir joyda nuqul depsinib turgan Boltavoyga bir-ikki marta to‘p uzatishdi, lekin u oldirib qo‘ydi. Amallab bergan zarbalarini esa raqib posboni qaytardi. Xullas, Boltavoy hech narsa qila olmadi, jamoasi esa yutqazdi. Maydonni tark etarkan, Boltavoyning yuzida xafagarchilik emas, aksincha, xotirjamlik gavdalanardi. U “hammasi reja asosida bo‘ldi, shunday bo‘lishi kerak, shekilli”, deb o‘ylardi. Lekin
