Milan shahrining «Inter» klubi shubhasiz dunyo bilgan va tanigan mashhur jamoalardan biridir. U shonli tarix, unutilmas lahzalar hamda iste’dodli futbolchilar makoni bo‘lib kelgan. Ushbu klub XXI asrning dastlabki dekadasi yakunida ajoyib natija qayd etganini bilamiz. Ular 2010 yilda portugaliyalik murabbiy Joze Mourinyo qo‘l-ostida Italiya chempionligi, mamlakat kubogi hamda Chempionlar ligasi sovrinini boshi uzra baland ko‘targan edi. Aynan mana shu chog‘da jamoa o‘zining tipik italyan futboli vakili va kelayotgan avlod uchun meros yaratuvchi klubligini isbot etgan.
Siz o‘sha paytda kimlar «Inter» safida «Bavariya»dek jamoani mag‘lub etganini bilasizmi? Agar esingizdan chiqqan bo‘lsa, buni birgalikda yodga solamiz.
Muvaffaqiyatli jamoa shakllanishida murabbiy faktori eng asosiy o‘rinda turishini hamma biladi. Bundan o‘n yil oldin esa «Inter»da xuddi shu narsa ro‘y berdi. Jamoada shunday futbolchilar bor ediki, ular o‘z ustozi uchun maydonda jon olib, jon berishga tayyor bo‘lgan. Shuningdek, tarkib futbolchilarida tajovuzkorlik bilan birga, biroz futbolga xos bo‘lgan mayinlik ham namoyon bo‘lar edi. Aynan mana jihat niderlandiyalik yarim himoyachi Uesley Sneyderda mavjud bo‘lgan. U maydon markazida barcha narsani nazorat qilar, bamisoli orkestr boshlovchisi edi. Uning to‘pni oshirish, zarba berish va to‘pni olib yurish qobiliyatlari o‘ta mohirona darajaga chiqqan. Sneyder klassik 10-raqamlilar namoyondasi bo‘lib, hujum hosil qiluvchi pleymeyker vazifasini bajargan. Mourinyo esa uning mana shu hislatini qadrlar edi. Futbolchi uchun «Real»dagi faoliyat go‘yo qora tun kabi bo‘ldi. U ikki yil davomida Madridda o‘z o‘rnini topa olmagan. Ammo 2010 yilga kelib, «Inter» safidagi asosiy qurolga aylangan. Uesley jamoadagi qattiqlik va yumshoqlik o‘rtasidagi muvozanatni ta’min etuvchi shaxs edi. U shu jihati bilan ham qadr topgan.
«Inter» safidagi yana bir ajoyib iste’dod egasi bu argentinalik bombardimonchi Diyego Militodir. Uning faoliyati dastlab, Amerika va Yevropaning nisbatan mayda klublari safida to‘p surish bilan boshlanadi. U «Jenoa»dagi ikki yillik ish hamda La liga jamoasi «Real Zaragoza» tarkibidagi o‘yin uchun o‘zining asosiy umrini sarf qiladi. Ammo 30 yoshga kirar damda, Milito «Inter»ga keladi. Shu bilan o‘z o‘rniga ega futbolchiga aylanadi. Militoning Italiya kubogidagi «Roma»ga qarshi yagona goli jamoasini chempionga aylantirdi. Skudetto uchun so‘nggi tur bahsida ham «Syenna» klubiga bitta va yagona gol urib, klubga 3 ochko taqdim etadi. Uning keyingi ishi esa mutlaqo aqlga sig‘mas edi. Milito 2010 yilgi YECHL finalida «Bernabeo» o‘yingohida «Bavariya»ga qarshi dubl qayd etadi. Bu esa jamoasiga 45 yildan keyin yana Yevropa chempionligini taqdim etgan. Shu voqealarning o‘zi ham argentinalikning nechog‘lik talantli bo‘lganidan dalolat beradi.
Diyego Milito jamoadagi yolg‘iz Janubiy Amerika vakili emas edi. Klub afsonasi va sardori Xavyer Sanetti, qolaversa uning hamyurti Esteban Kabiassolar ham argentinalik bo‘lgan. Har ikki futbolchi bir paytlar, 2004 yilda «Real» safidan chiqarilgan va olinmagan edi. Ushbu juftlik klub tarixidagi eng barqaror hamda mustahkam yarim himoyachilar sifatida eslanadi. Ustoz Mourinyo o‘sha paytda eng ko‘p rotasiya va eksperimentlar qiluvchi murabbiy sifatida ko‘rilgan. Aynan u asli himoyachi bo‘lgan Zanettini maydon markazida o‘ynata olgan edi. Jamoa mudofaasida braziliyalik Lusio va argentinalik Uolter Samuyellar bor bo‘lgan. Ushbu juftlik o‘sha paytda futbol olamidagi eng agressiv va mustahkam himoya vakillari sifatida tan olingan. 2010 yildagi jamoaning eng yaxshi o‘yinchisi nomiga ham mana shu ikki futbolchi loyiq topilgan. Himoya ortida darvozani yana bir braziliyalik o‘yinchi-posbon –Julio Sezar qo‘riqlagan.
Jozening jamoasi faqat janublik o‘g‘lonlardan tuzilgan ekanda, degan hayolga borgan bo‘lsangiz, adashasiz! U yerda, jamoa hujumida har qanday himoyani yakson qila oladigan amerikalik bo‘lmagan futbolchilar harakat qilgan. Ulardan biri qanot hujumchisi — Goran Pandev. Chapaqay futbolchi o‘sha davrda Yevropada tengsiz edi. Makedoniyalik hujum vakili Mourinyo tarkibida mehnatkash, ko‘p qiralli va katta texnik qobiliyatga ega futbolchi sifatida namoyon bo‘lgan. O‘ng qanotda, Samuel Eto'o xizmatga shay turardi. Biz kamerunlik gol mashinasini vaziyatlardan foydalanish va ularni yaratishda qanday qobiliyatga ega ekanini juda yaxshi bilamiz. Hujum markazida esa Mourning sevimli futbolchilaridan bo‘lgan ganalik Syulley Muntari harakat qilgan. U «Bavariya»ga qarshi o‘sha final bahsida o‘ta katta hajmdagi ishni bajarib, jamoasini g‘alabaga yetaklagan edi...
Muntari kabi boshqa yuqorida tilga olingan futbolchilar o‘zida bitmas iste’dodni jam etgan bo‘lsalarda, hech qachon boshqa klublarda yaxshi harakat qila olmagan, uslubga ko‘nikmagan. Ularning bari «Inter» va Joze bilan to‘qnash kelganidan keyingina, o‘z o‘rnini topa olgan. Bu yerda Mourinyo mahoratiga tahsin aytmasdan iloj yo‘q. Chunki u o‘zi kabi o‘ziga kerakli bo‘lgan «special one» futbolchilarni tanlab olgandi.
ingliz tilidan Jaloliddin ISMATOV tarjimasi
