“Очиқ хат”имни ўқий бошлашганидан кейин унга турли муносабат билдиришмоқда. Ёзғувчи журналистлар такрорланиб қоляпсиз, олдинги ёзганларингизни ўқигандай бўлмоқдамиз, узундан узоқ ёзасиз дейишмоқда. Биринчидан, тўғри танқид қилишмоқда. Иккинчидан, бундай талқин ёзганларимга қай томондан қарашга боғлиқ. Кимдир ёзганларимга бошқа томондан қараб бутунлай бошқача фикр билдириши мумкин. Барча талқинлар қўшилганда тўлиқ тасвир пайдо бўлади. Танқид кучли бўлади. Футболда ўйин вазияти ҳам ҳар томондан ҳар хил кўринади. Ичидан бошқа, ташидан бошқа кўринади. Мен ўзимга ўзим ташқаридан туриб баҳо бера олмайман. Бабаян ҳам шундай ҳолатда иш юритса керак. Шундай экан, ўз фикрини мендан аямасдан, ёзганларимга очиқ муносабат билдирганларга раҳмат айтаман. Бабаян ҳам мен каби ўзгача фикрга муҳтожмикан, билмадим. Балким, айнан менинг нўноқ, маймоқ фикримга муҳтож эмасдир. Азизларим, сизга шуни айтишим мумкинки, бир нарсадан аламзадалигим ранги, синиқ оҳанги барча ёзганларимга ўтиб қолмоқда. Уларга бир хил тус бериб қўймоқда. Мақолаларим нимаси биландир бир-бирига ўхшаб қолмоқда.

Тошкент стадионларига футбол кўргали ишқибозлар келмай қўйишган. Журналистлар ҳам. Протокол учун ўйиндан кейин ўтказиладиган матбуот анжуманларида клубнинг матбуот котиби билан биргаликда изланиб, баъзида ўзимдан бошқа журналистни тополмай қолмоқдаман. Олтмиш йилдан бери футбол ишқибозиман. Хапириб турган тўлиқ трибуналарда футбол кўриш бошқача бўларди. Биз футбол бўйича ўз чемпионатимиз, ўз терма жамоамиз бўлишини орзу ҳам қила олмас эдик. Иккита ўйинда Иттифоқ клублар термасида Красницкий қатнашганини айтиб юпаниб юрардик. Терма таркибида Месхи, Чохели, Метревели, Андриасян, Оганесянларни кўриб арману, грузинларга ҳавас қилардик. Термада улардан кўп ўйинчи қатнашар эди-да. Юртимиздан фақат “Пахтакор” юзага чиқа олар эди. Уям 6ўриндан нарига ўта олмаган. Истиқлолга эришиб ҳар бир шаҳримиз, қалъамиз жамоаси юзага чиқиши мумкин. Осиё даражасига йўли очилди. Ўтмишда ҳеч нарсамиз бўлмаган. Ҳеч ким эмас эдик. Тезда ҳаммасини унитиб юборибмиз. Ўз чемпионатимизга, ўз қўрғонимиз, ўз термамизга эга бўлганимиздан кейин, дунё айвонига чиқиб юртимиз номидан майдонга тушар эканмиз, стадионларимиз одам зўридан лорсиллаб туриши керак эди-ку. Йўқ, бундай бўлмади. Замон ўзгариб кетди. Ҳаёт ўзгариб кетди. Одамлар ўзгариб кетди. Футболимизни четга суриб барчамиз ўз ковагимизга кириб кетмоқдамиз. Фарқимиз кам. Биримизнинг ковагимиз тилладан, бошқамизники кесакдан. Кўнгилхушлик учун, вақтичоғлик учун девонда ёнбошлаб, новвот чой хўплаб Еврофутбол билан қизиқамиз. “Пахтакор”га келиб жон куйдириб ишқибозчилик қилиш бизга хос эмас. Мен эса, жон куйдириб Бабаянга хат ёзмоқдаман. Гапнинг эгаси ўқимайди. Монитор сиртидан фақат ЕЧЛ, АПЛ хабарини излаган ишқибоз ҳам ўқимайди. Кимдир ўқиб чиқар.

Давоми Ҳасанали Қодиров блогида.