Яқинда Криштиану Роналду “Реал” қолишга қарор қилганини маълум қилди. Ваҳоланки, у, аслида, “Реал”дан кетмоқчи ҳам бўлмаганди. Шунчаки бир шов-шув кўтаришни истади. Бу эса бизни анчадан бери қийнаб келаётган оғриқли мавзуни яна кўтарди.
Фанатизм Европа анча урчиган. Ҳатто фанатлик, клубга, футболчига бўлган меҳр кези келса қариндошлик ришталаридан-да устунлик қилади. Бир эсланг, Очоа “Аяччо”дан кетмоқчи бўлганида “Аяччо” мухлисларидан бири унинг жамоада қолиши учун пул топиш мақсадида оиласини гаровга қўйганди. Ҳа беш бегона одам учун оиласининг ҳаётини хавф остига қўйганди. Европада фанатизм ана шундай жирканч кўринишга келиб улгурди.
Таассуфки, бизда ҳам
