Бу галги Чемпионлар лигаси хатоларга бой бўлди, ўзгача бўлди, кутилмаган бўлди. Бу ҳолат гуруҳ баҳсларидан тортиб финалгача кузатилди. Айниқса, финал шунақа руҳда ўтдики, агар менга «Чемпионлар лигаси финали бошқатдан ўтказилишини истайсанми?» дейишса, ҳеч иккиланмасдан “Ҳа”, деган бўлардим. Чунки мен учун бу финал татимади. Финал бошқача бўлиши керак эди.
ҒАЛАБА КЕРАК, АММО...
Футбол — курашувчан спорт тури. Ўзаро контактлар, рақобат, жисмоний кураш кечиши тайин. Буни инкор этиб бўлмайди. Аммо бу рақибга нисбатан шафқатсизлик қилиш керак дегани эмас. Бироқ ғалаба учун, соврин учун ҳар нарсага тайёр бўлган Серхио Рамос буни эсдан чиқарди. «Ливерпуль» ҳужумчиси Муҳаммад Салоҳ билан бўлган вазиятда у нафақат тўп учун, балки рақибига жароҳат етказиш учун ҳам курашди. Хулоса чиқаришга шошилманг, мен бу гапни Рамоснинг характерини, ҳаракатини ва кўп йиллик тажрибага эга эканлигини инобатга олиб айтяпман. Рамос қандай ҳаракат рақибга жароҳат етказишини яхши билади. Ўша вазиятда у Салоҳнинг қўлини қўлтиғига қисиб олгандан кўра елкаси билан итариб, тўпни тепиб юборса бўларди-ку! Йўқ, у бундай қилмади. Эҳтимол, у атайин Салоҳга жароҳат етказишга уринмагандир, аммо ўша хатти-ҳаракати жисмонан ўзидек бақувват бўлмаган Муҳаммадга жароҳат етказиши аниқлигини ҳисобга олиши керак эди. Аммо бу футбол, унда биринчи ўринда инсон эмас, ғалаба фактори туради. Ҳар ҳолда, Рамос шундай ҳисоблайди.
Айнан Муҳаммад Салоҳ жароҳат олиб майдондан чиқиб кетганидан кейин финалга бўлган қизиқишим сўна бошлади. Чунки «Ливерпуль» айнан Салоҳга ишонганди, бу Муҳаммаднинг биринчи финали эди. Ҳа, мен финалда ҳеч бир жамоага мухлислик қилмадим, аммо Салоҳнинг ўзини кўрсатишини хоҳлагандим. Истардимки, бошқа футболчилар, ҳатто Рамоснинг ўзи ҳам кейинги сафар бундай хунук хатти-ҳаракатга қўл урмасин.
КЛОПП ҚАЗИГАН «ЧОҲ»
