Яқиндагина “Esquire” нашри Зайниддин Зиданнинг энг сара иқтибосларини эълон қилди. Футболчиликда ҳам, мураббийликда ҳам бирдек иқтидорли бўлган француз томонидан янграган “олтинга тенг” сўзларни сизларга илиндик.

Тўғриси, мени камгапликда айблашларини жуда ёмон кўраман. Сабаби, аслида кўпгапирган инсонларни ҳушламайман. Шу сабабли ўзим ҳам нутқ сўзлашдан қочаман.

Менда ҳеч қачон ички хавотр бўлмаган. Бу доимо виждон амрига қулоқ солганим маҳсули деб ҳисоблайман.

Инсон мушт зарбини унутиши мумкин, бироқ сўз орқали етган озорни ҳеч қачон унита олмайди. Мен бу ҳақиқатни ёшлигимдаёқ англаб етганман.

Очиғи мен омадли инсонман. Нега дейсизми? Гап шундаки, бизнинг оила Франциянинг энг қашшоқ районида истиқомат қилар эди. Бу шаҳарчада улғайганим учун футбол билан биргаликда ҳаёт сабоқларини ҳам олдим.

Мен бутун дунёга ўзимни эмас, ота-онамни танитдим. Фарзанд учун бундан ортиғ яна қандай бахт мавжуд?

Менинг дадам жазоирлик ва томирида оқаётган қон билан фахрланади. Мен отам билан фахрланаман. Сабаби, айнан шу инсон: “мухожирлар қолганлардан икки баробар кўпроқ меҳнат қилиши лозим” деб уқтирган эди. Футболчилик фаолиятим давомида отамнинг огитларини ёдимдан чиқармадим.

Аслида мен ҳеч қачон Жазоирни тарк этмаганман. Сабаби, Жазоир менинг қалбимда абадий қолади!

Ёдимда бор, аввалари ўз миллатимдан уялган эдим. Бугун ўша даврдан уяламан.

Мен Аслида барбар қабиласига оид кабилман, кейин Марселда туғилган жазоирликман ва кейин французман.

Қанча кўп умр кечирсанг, ўз хатоларининг шунча кўп англаб борасан. Шундай бўлсада, ортга ўгирилишдан ҳеч қандай наф йўқ. Боз устига, умрнинг ярми ўтиб бўлган бўлса.

Тирик экаман, ҳеч қачон “бу менга оғирлик қилади” иборасини тилга олмайман.

Мен ўзимни яхши тутишим керак. Бу ёш футболчилар учун ўрнак бўлади.

Эркак киши доимо ор-номусли бўлиши талаб этилади. Айрим ифлос сўзларни эшитгандан кўра, калтак еган маъқул.

Мен бутун мамлакат сенга ишонч билдираётганини аввал ҳис қилмаган эканман.

Инсонларга ёрдам бериш учун қандайдир сабаб бўлиши лозим эмас.

Сенинг неча бор ғолиб бўлишинг аҳамият касб этмайди. Сабаби, ҳар бир ғалабанинг ўзгача таъми мавжуд. Агар 10 та учрашувда ғалаба қозонсанг ҳам 11-ўйинда яна ғолиб чиққинг келаверади.

Шахсий совринлар футболда катта рол ижро этмайди. Сабаби ўйиндан сўнг футболчи эмас, жамоа ғалаба қозонади.

Ўзимни энг зўр футболчи деб ҳисобламайман, бироқ доимо энг кучли футболчилар билан бирга тўп сурганман.

“Реал Мадрид” ҳаётнинг менга қилган энг зўр совғаси деб ҳисоблайман. Қачонлардир оқ футболкани кийиш орзусидаги болакай эдим. Кейин ушбу клуб футболчисига айландим. Орадан йиллар ўтиб ҳаёт мени дунёдаги энг бахтли инсонга айлантирди. Энди “Реал” мураббийига айландим. Мен жуда бахтли инсонман.

Мен “Реал”нинг спорт директори лавомизига оиламни боқиш ниятида ўтирганим йўқ. Аслида, мен энди пул топмай туриб ҳам яшашим мукин. Шунчаки, ўзимни янги соҳада синаб кўришни истадим.

Сенинг бутсаларинг нимадан тайёрлангани муҳим эмас. Агар шу ҳақида бош қотирсанг, ҳеч қачон ғалаба қозонмайсан.

Мода билан футболни солиштириш жуда катта хато!

Мен ғалабалардан бошқа ҳеч нарсани коллекция қилмайман.

Месси бу футбол оламидаги Моцарт. Истасангиз, сўзларимни яна бир қайтаришим мумкин!

Мени Мишел Платини билан солиштиришгани билан фахрланаман.

Мен уялчанг эдим ва уялчанг бўлиб қоламан.