1994 йилнинг 18 июль оқшоми. АҚШ. Италияни финалгача сочидан тортиб олиб чиққан Роби Баджо охирги ўйинда футбол тарихидаги энг аламли пенальти қурбонига айланган кеча.

Бугун шу санага 27 йил тўлибди. Хаш-паш дегунча...

Қизиғи, Баджо на Европа чемпиони бўлди (ҳатто бу турнирга бормаган), на жаҳон шоҳсупасига чиқди. Лекин чемпионлардан кўра ёқимтой бўла олди. Фаолияти сценарийси боис, йиқилишу қайта туришлари, темир иродаси боис.

Плей-оффларнинг қироли, 90-йиллар энг яхши футболчисининг мазкур сурати орқа фондаги юлдуз билан нақадар катта маъно касб этади:
Дунё рассомларининг шоҳасарлари жамланган музейга олиб киринг, томошабинлари (сурат ўқувчилари) сатрлар аро ёзилмиш қисматни мутолаа қилиб чарчамайдилар. Да Винчи бу асрда туғилганда, мавзуни алмаштирарди балки.

Азизим, сиз ҳам маэстро суратидан ненидир ўқишга урининг, маънолар чиқариб кўринг, шояд энг аламли мундиал ҳолатини ҳис қилсангиз.

Ps: тасвирий санъат даражасида бўлгани боис бу тасвирни фото дейишга тил бормади...

Хайрулла Ҳамидов