«Манчестер Юнайтед»нинг мағлубиятига сабаблар топиш қийин эмас - жамоа мавсумолди ўйинларда ёмон кўринмаган бўлса-да, Марсиялнинг жароҳати, Роналдунинг формада эмаслиги туфайли, деярли ҳужумчисиз ўйнашига тўғри келди. Бу бироз мураккаб системани бирданига «Брайтон»дек жамоага қарши синаб кўриш бироз хавфли эди.
Биринчи таймни эсланг, футболчилар қаерга югуришни, қайси томонга пас беришни ҳал қила олмай қийналишди.
2-таймда бироз соддароқ схема ва Эриксеннинг таянч зонасида ҳужумларни бошлашга масъул бўлиши мезбонларга устунлик олиб берди. Мана шу факторнинг ўзи Фред ва Мактоминей жуфтлигининг (Рэшфорд билан бирга ўйиннинг энг ёмон футболчилари, менимча) нақадар ожиз эканини ҳам кўрсатди, менимча:
1) Тен Хаг Де Йонг ёки бошқа вариантлар учун шошилишни бошлайди;
2) катта эҳтимол билан Фред-Мактоминейни сентябрдан жуфтликда кўрмаймиз.
Рэшфордни эса, омадсиз икки мавсумидан кейин навбатдаги Уэлбек бўлиши тахмин қилинаётганди. Йўқ, Уэлбек анча яхши экан.
Қаҳрамон Асланов.