Kafu. Отахоннинг Рустам Акромов ёки Ислом Ахмедовни танқид қилгани бошқа гап, тўғри гап бўлган. Инглиз тилини ўрганишга вақти, пули, зеҳни етган бу одамларнинг ўзбек тилида бир жумла гапни қовуштиролмаслиги ҳақида отахон боплаб гапирган эди. Бошқа бир гап бор. Баъзи-баъзида Зафар Имомхўжаев ўз кўрсатувида рус тилида савол-жавоб уюштиришини Отахон танқид қилар эдилар. Энди бўлса, ўзлари рус тилида мақола ёзмоқдалар. Кўпчилик ўқиб тушунолмаяпти.
Қодиров. Kafu олдида узрлиман. Солдадзе ҳам, Қодиров ҳам бир кишидир. Мен ўзим. Қандайдир пиар ишлатиб эътибор қозониш мақсадида бир нима ёзиб юришим кекса ёшимга ярашмайди. Имидж яратаман деб, шов-шув илинжида тахаллусларни олмаганман. Зарурат туфайли шундай қилдим. Яқинларим олдида “футбол жинниси” деган номга “Ёзувчи, Эси оғган чол” деган дашном қўшилмасин деб тахаллус билан ёзмоқдаман. Ростини айтсам, мақолаларнинг муаллифи бир киши эмас. Илгари, “Чемпион”да ишлар чоғимизда Муҳримжон замонавий футболга доир фактларни менга йиғиб берар эди. Хозир Олимхўжа ёзиб бермоқда. Қандай қилиб коллектив мақола остига ўз номимни қўя оламан? Тахаллус остида кўпчиликнинг меҳнати бор. “Чемпион”да ишлар чоғимизда Маҳмуд Асрор атрофида жуда ноёб, ижодий муҳит яралган эди. Сўз ижодкорларининг ҳар бири ўғлим тенги бўлиб, ҳар бири замонамизнинг Отабеклари бўлиб кўринишар эди менга. “Чемпион” сафида отабекларимга хизмат қилиб юрганимдан, ва албатта, Абдулла Қодирийга эргашиб шу таҳаллусни қабул қилган эдим. Ҳар гал “Отахон” деб менга мурожаат қилганингизда, Қодирийни эъзозламоқдасиз деб тушунаман. Ижодкорнинг турли образга кириши табиий ҳол. Шукур Бурҳонов қадимги юнон шоҳи эмаслигини билганимиз ҳолда, Шоҳ Эдипнинг изтиробларини ҳақиқий деб қабул қилар эдик. Унинг ҳолига чиндан қайғурар эдик. Солдадзе ҳамда Ҳасанали отангиз образларини тўғри қабул қилинг. Уларнинг изтироби ҳақиқий. Иккинчи таҳаллусга келсак, бир гап айтаман. 40 йил олдин машҳур архиологимиз Ртвеладзе билан бир марта суҳбат қурган эдим. Футболни жуда яхши тушуниши билан у киши эсимда қолган. У киши умрини ўзбек тарихига бағишлаб келмоқда. Грузияда Л.Г.Салдадзе деган ёзувчи бўлган. У ўзбек тарихининг билимдони эди. Ибн Синога бағишлаб ёзган романи менга жуда ёққан эди. Иккинчи таҳаллусим тарихи шундай.
Давоми Ҳасанали Қодиров блогида.
