Avvalambor, bu maqolaning sarlavhasi ustida ko‘p o‘yladim. Osiyo chempionlar ligasida “o‘lim guruhi”da jon saqlayotgan Qarshi shahri klubi ustozini boshqacha ta’riflay olmadim. Keling, bir boshidan boshlaylik.
Hozirgi kunda yurtimizda eng muxlisi ko‘p jamoalardan biri bo‘lib ulgurgan “Nasaf”ning so‘nggi 5 yillikdagi o‘yin uslubini kuzatgan muxlislar, unda chempionatimizdagi boshqa jamoalarda yo‘q bir narsani sezgan bo‘lsa ajab emas. Albatta, bu futbolchilardagi ishtiyoq, oddiyroq qilib aytganda, “Nasaf” futbolchilarining ko‘zlari yonib turishi, u chempionat o‘yini bo‘ladimi, xalqaro musobaqa bo‘ladimi, ular maydonda so‘nggi sekundlargacha kurashdan to‘xtashmaydi. Ular hech ham vaqt cho‘zishmaydi. Muxlislarning asablarini sinaydigan darajada himoyaga yotib ham olishmaydi. Doim hujumkor va agressiv futbol ko‘rsatishadi.
Keling, Qarshidagi “Nasaf”– “As- Sadd” o‘yini eslaylik. Qarshidagi markaziy stadionga kelgan muxlislar “ajdarlar” ning haqiqiy kuchini ko‘rishdi. Osiyoning eng badavlat klublari qatoriga kiruvchi klub o‘zining dongdor murabiyi, mashhur legionerlari bilan har qancha maqtansa arziydi. Lekin o‘sha kuni ularning hammasiga qarshi Ro‘ziqul Berdiyevning bir o‘zi bas kela oldi (albatta futbolchilari yordamida). O‘sha o‘yinda Berdiyevning murabbiylik imzosi yaqqol namoyon bo‘ldi. Jamoa o‘sha kuni bemalol yirik hisobda g‘alaba qozonsa bo‘lardi. Ayniqsa, ikkinchi bo‘limda juda ko‘p vaziyatlar yaratildi. Raqib deyarli hech nima qila olmadi. O‘sha o‘yindan so‘ng Ro‘ziqul Berdiyevning murabbiy sifatida ancha o‘sishga erishganini juda ko‘pchilik tan oldi.
To‘g‘ri, javob o‘yinida “Nasaf” yirik hisobda yutqazdi, lekin jamoaning qanday qudratga ega ekanligini butun qit’aga ko‘rsatib qo‘ydi. Inson sifatida sodda, samimiy,kamtar bu murabbiy matbuot anjumanlarida ham o‘zini haqiqiy o‘zbekona tutadi.
Ustoz sifatida ancha yutuqlarga erishishga ham ulgurdi, desak bo‘ladi. Uning shogirdlari bizga 23 yoshgacha bo‘lgan futbolchilar o‘rtasidagi Osiyo chempionligini taqdim etishda katta xizmat ko‘rsatishdi. Turnirning eng yaxshi o‘yinchisi ham “Nasaf” klubi a’zosi sanalishini qaytarish shart bo‘lmasa kerak.
Ro‘ziqul Berdiyevning ikkita kuchli jihatini aytmasak bo‘lmaydi. Birinchisi, legionerlarni yaxshi tanlay olish bo‘lsa, ikkinchisi esa uning yosh iqtidorlarni kashf eta bilish mahoratidir. “Nasaf” mana bir necha yillardan beri har mavsum asosiy o‘yinchilari bilan xayrlashadi. So‘ng birdaniga uning o‘rnini Berdiyev boshqa o‘yinchi bilan shunday to‘ldiradiki, muxlislar ketgan futbolchini hatto eslamay ham qo‘yishadi.
Bu murabbiy so‘nggi yillarda yurtimiz futboliga katta hissa qo‘sha oldi. “Nasaf” klubi futbolkasini kiyib maydonga tushgan futbolchi borki, maydonda borini beradi, oxirigacha o‘ynaydi, raqibni ham, o‘zini ham ayamaydi. Ayniqsa, Qarshidagi o‘yinlarda anchadan beri hech qaysi raqib xursand bo‘lib ketmayapti. Oddiy misol, o‘tgan mavsumda 2-o‘rin masalasini hal qilgan “Paxtakor” bilan bo‘lgan o‘yinni eslang. Maqolaning boshida aytilganimizdek, agressiv va hujumkor futbol “Nasaf”ning futbol falsafasi sifatida o‘yinchilarga singib ketganini sezasiz. “Nasaf” haqiqiy xalqona, to‘g‘riroq aytsak, “Xalq jamoasi”ga aylanib borayapti. Uning xalqaro miqiyosdagi o‘yinlarida butun o‘zbek xalqi “Nasaf”ni qo‘llab-quvvatlamoqda. Bu yutuqlarda, albatta, Ro‘ziqul Berdiyevning xizmatlari katta. Biz bu iqtidorli murabbiyga kelajakdagi ishlariga omad va zafarlar tilab qolamiz. Biz sizga ishonamiz, Ro‘ziqul aka!
Olg‘a “Nasaf”, o‘zbek xalqi sen bilan FAXRLANADI!
Yahyoxo‘ja ULUG‘XO‘JAYEV
