Kecha Yaponiya termasidan qabul qilib olingan mag‘lubiyatdan so‘ng muxlislarimizning kayfiyatlari tushib ketdi.

Lekin shuni aytish kerakki, bu o‘yin biz uchun turnirdagi eng ahamiyatsiz uchrashuv edi. Sababi, play-off masalasi hal qilingan, asosiy tarkib o‘yinchilari keyingi uchrashuvga 100 foizlik jismoniy holatlarini tiklab olish uchun asrab qo‘yilgandi.

Tan olish kerak muxlis xalqi mag‘lubiyatni hazm qilishga doim qiynalishadi, lekin bizning ham professional bo‘lish vaqtimiz kelmadimikan? Bu futbol! Bu o‘yinda Ispaniya ham, Braziliya ham mag‘lubiyatdan sug‘urtalanmanganku axir?!

O‘yin haqida qisqacha

Mag‘lubiyatga uchragan o‘yinimizda chakki ko‘rinmadik. Fozil Musayev o‘yinning eng yomon o‘yinchisi bo‘ldi desak, adashmagan bo‘lamiz. O‘tkazib yuborgan gollarimizda raqiblariga qarshilik ko‘rsatishi kerak bo‘lgan o‘yinchimiz birinchi vaziyatda ikkinchi qavatdan kelayotgan to‘pni o‘tkazib yubordi, ikkinchi vaziyatda esa….

Qisqasi, Fozil hali beri Odilning o‘rnini bosa olmas ekan.

Vijdonan qaraganda, termamiz hech jabhada yaponlardan qolishmadi. Ektor Kuper aytganidek, bizga ozgina omad ham yetishmadi.

Hayot davom etadi.

Kechagi mag‘lubiyat ertangi zafarlar uchun yaxshigina saboq bo‘ladi. Termamiz yangi uslubda ancha o‘sishga erishganini kechagi uchrashuv ko‘rsatib berdi. O‘yinning so‘nggi daqiqalarigacha vatandoshlarimiz kurashdan to‘xtashmadi, vaziyatlar yaratishdi, afsuki, gol bo‘lmadi, xolos. Hali hech narsa yo‘qotilgani yoq. Play – off dagi jamoalarda qanday imkoniyat bo‘lsa, bizda ham shuncha imkoniyat mavjud. Faqat shu imkoniyatdan unumli foydalanish kerak, bo‘ldi qolgan hamma narsani ortga tashlab, yangi kun va yangi zafarlar uchun olg‘a odimlash zarur. Keling, ishonishda davom etaylik, zero, hali hech narsa boy berilgani yo‘q.

Mashhur nemis adibi Gyote aytganidek:

«Inson ishonchi va ma’naviy mardligi sharofati bilan eng og‘ir sharoitlarda ham zafar qucha oladi. Lekin uning qalbiga tirnoqcha ikkilanish kira olsa, uni mahv etadi».