Мавсум кашфиётларидан бирига айланган «Қўқон-1912» жамоаси жорий йил Нўъмон Ҳасанов бошчилигида мазмунли ўйин намойиш этяпти.
Тўғри, қўқонликлар иккинчи даврада кутилганидан кўпроқ очко йўқотишди. Лекин умумий ҳисобда, барибир, клубнинг ютуқлари алоҳида эътирофга сазовор.
Ушбу муваффақиятларда легионерларнинг ҳам ҳиссаси салмоқли бўлмоқда. Биз бир ярим йилдан бери «Қўқон-1912» шарафини ҳимоя қилиб келаётган сербиялик ҳимоячи Дарко Гожкович билан суҳбат уюштириб, уни сизга ҳам илинишни лозим топдик.
- Дарко, келинг, суҳбатимиз аввалида Ўзбекистонга келишингиз тарихи ҳақида маълумот берсангиз. Бунга ким сабабчи бўлди?
- Жамоамиз бош мураббийи Нўъмон Ҳасановнинг таклифи билан Ўзбекистонга келдим. Мураббий қўнғи-роқ қилиб, яна камида бир мавсум жамоага ёрдам беришимни сўради.
Аслида 2016 йилги чемпионатнинг иккинчи даврасидан «Қўқон-1912» сафига қўшилгандим. Мусобақа якунланганидан сўнг Сербияга қайтдим. Таътил кунларининг бирида Ҳасанов мен билан боғланиб, иш таклиф қилди.
Жамоанинг ҳимоя чизиғида муаммолар борлиги ва бу позицияда мени кўраётганини айтди. Қишки йиғинларда қатнашдим ва мавсум бошланиши олдидан шартнома имзоладик.
- Нўъмон Ҳасанов билан олдин ҳам танишмидингиз?
- Йўқ, шу ерга келиб танишдим. У ҳақида фақат ижобий фикрларни айтишим мумкин. Футболчиларни ўйин-га тайёрлашни жуда яхши билади.
Талабчан ва ўз ишини хуш кўрадиган мутахассис. Ҳасанов шу кунгача мен билан бирга ишлаган мураббийлар орасида ажралиб туради.
- Сизга Қўқон, умуман, Ўзбекистон шаҳарлари ёқдими?
- Жуда маъқул келди. Бу ерда ўзимни худди уйда юргандек ҳис қиламан. Жамоада ягона сербиялик футболчи эмасман. Қолаверса, бош-қа клубларда ҳам ҳамюртларим бор.
Нолишга асло ҳаққим йўқ! Қўқон шаҳрининг тарихий масканлари, унинг одамлари менда илиқ таассурот қолдирди. Бир ярим йилдан бери шу жамоада ўйнаётганим бежиз эмас, албатта. Агар ёқмаганида, Сербиядан қайтиб келмасдим.
- Маҳаллий мухлислар ҳақида нима дея оласиз?
- Бу алоҳида мавзу. Очиғини айтаман, ўзим тўп сурган клубларим орасида қўқонлик мухлислардек фидойисини учратмадим. Бу мазкур клубда ўйнаётганим учун айтилаётган баландпарвоз сўзлар эмас.
Аксинча, айни ҳақиқатни гапиряпман. Умуман олганда, клуб президентидан тортиб, мураббийлар, футболчилар, жамоа ходимлари ва ишқибозларигача мен учун қадрли. Биз бир оиламиз.
- Ўзбекистон ошхонаси «қийнаб» қўймаяптими?
- Асло (кулади). Тўғри, бошида кўникиш бироз қийин бўлди. Лекин вақт ўтиши билан ўрганиб кетдим. Ўзбек ошхонаси энг зўри, таомлари жуда тансиқ.
Улар орасидан паловга алоҳида меҳрим тушган. Дўстларим тонг-саҳарда ошга олиб боришганида ҳайратдан ёқа ушлагандим. Чунки шу пайтгача бундай маросимга гувоҳ бўлмагандим-да!
Шунингдек, сомса ва кабобни ҳам севиб истеъмол қиламан. Шашликни бошқа давлатларда ҳам татиб кўргандим, лекин Ўзбекистонда тайёрланадигани яққол ажралиб туради.
- Жамоада ким билан яқиндан дўстлашгансиз?
- Ҳамма билан яхши муносабатдамиз. Жамоада кимгадир ака, кимгадир укаман. Бир оиладек бўлиб қолганимизни юқорида ҳам таъкидладим.
Тўғри, ҳар бир инсоннинг энг яқин дўсти бўлади. Ҳеч кимга айтмаган сирларингизни у билан баҳам кўрасиз. Менинг ҳам шундай дўстим бор, у - Филипп Райевац.
- «Қўқон-1912» билан шартномангиз йил сўнгида якунланадими?
- Худди шундай. Мавсум бошланиши арафасида клуб раҳбарияти билан бир йиллик шартнома имзолагандик. Ўтган йилни ҳам қўшиб ҳисоблаганда, бир ярим йилдан бери «Қўқон-1912» шарафини ҳимоя қиляпман.
- Келишувни яна узайтириш истаги борми?
- Ҳозир бу борада бир нарса дея олмайман. Келинг, аввал мавсумни якунлаб олайлик. Кейин бироз ҳордиқ чиқаргандан сўнг ушбу мавзуда гаплашиш мумкин бўлади.
- Таътилни қаерда ўтказасиз?
- Албатта, Сербияда. Уйдагилар ва яқинларимни жуда соғиндим.
- Шахсан ўзингизда Қўқонда қолиб, фаолиятни ушбу клубда давом эттириш истаги борми? ДАВОМИ
