Россия терма жамоаси собиқ ҳужумчиси Роман Павлюченко Европы–2008 саралаш босқичи доирасида Англия терма жамоасига қарши бўлиб ўтган учрашувни эслади. Ўша учрашувда у икки маротаба рақиб дарвозасини ишғол этиб, Россия терма жамоасига 2:1 ҳисобидаги ғалабани тақдим этганди.

«Учрашувдан олдин меҳмонхонада Англияни ютишимизга бўлган туйғу эди. «Лужники» стадионига келганимизда эса, трибуналарда бўш ўрин йўқлигини кўриб, албатта ютиш шартлигини ҳис қилгандик. Гол ўтказиб юбордик – ғалаба ҳақидаги фикримиз яна йўқолиб қолди. Яна учта гол ўтказиб юборамиз деб ўйлагандим. Трибуна тинимсиз қўллаб-қувватлаб турганда қандай қилиб гол урмаслик мумкин?!

Танаффус пайтида кийиниш хонамиздаги муҳит одатий эди. Иккинчи таймга кўрсатма олаётгандик. Олдимизда 45 дақиқа борлигини, ўйинни ўзгартириб юборишимиз мумкинлигини тушуниб етгандик. Мен заҳирадан майдонга тушаётган пайтимда менга Гус менинг вазифам фақат гол уриш эканлигини тушунтирди. Мен ишончни оқладим.

Аввалига штатли пенальтичимиз Сергей Игнашевич эди. Эҳтимол, учрашувдаги босим юқорилиги учун ўзига бўлган ишонч йўқолгандир. Зарба беришимдан олдин ҳаяжон йўқ эди. Тўпни ўрнатаётган пайтимда дарвозанинг ўнг тарафига тепишимни ўйладим. Агар тўпга зарба бераётганингда мўлжални алмаштирмоқчи бўлсанг, тўп трибунага қараб учиб кетади. Ўша пайтда хаёлимда фақат гол уриш эди: агар урсам қаҳрамон бўламан, ура олмасам...  Омад мен тарафда бўлди...!

Учрашувдан кейин кийиниш хонамиздаги муҳитни тасаввур қилинг! Ғалабани нишонладик, қаттиқ бақирдик, хурсанд бўлдик, Англияни ютиб, Европа чемпионатига боришга имконият туғилди. Ўйинни эртаси куни жамоавий бўлиб кечки овқатга бирга бордик. Мени алоҳида табриклашдими? Нима учун? Ахир голни бутун жамоа ёрдамида ургандимку! Биз футболчилармиз, теннисчилар эмас.Ғалаба жамоавий қўлга киритилади. Одамлар ҳозиргача ўша беллашувни эслаб юришади. Орадан 50 йил ўтса ҳам ўша учрашув ёддан чиқмайди», — деди Павлюченко «Чемпионат» мухбири Арина Лаврова билан суҳбатда.