Абрамовни таваккалчи деймиз, лекин...

Қисмат шундай: баъзан косанг мойга тўлар,

Баъзан эса ўйлаганинг ўхшамайди.

Муҳими шу, ҳаётда не бўлса бўлар,

Вақт миллари чиқиллашдан тўхтамайди.

Балки, кўп бор қўлга тушмас ўлжалари,

Асл овчи не бўлса ҳам қайтмас овдан.

Боши тошу деворларга теккан сари,

Асл овчи шаклланар Абрамовдан.

Тасодифга тўладир бу дунё, билинг,

Бугун йиғлар юзга эрта балқар кулгу.

Абрамовни таваккалчи деймиз, лекин,

Бу ҳаётнинг асли ўзи таваккал-ку.

Ростин айтинг, кеча бизнинг 11 ўғлон,

Рақибларни хавотирга қўймадими?

Ёки мағлуб бўлган ўша йигитлардан

Бирортаси жон куйдирмай ўйнадими?

Одил деймиз, Жалол деймиз, ё бошқаси

Рақибларга ютқазай деб ўйнамайди.

Ота — Ватан, она — Ватан, фарзанд — Ватан,

Ҳеч ким атай жигарини қийнамайди.

Йигитларнинг юрагига тушди бир юк,

Бизникидан минг ҳиссадир чекар дарди.

Агар Аллоҳ мағлубият битган бўлса,

Кеча зўрдан зўрлари ҳам ютқазарди.

Абрамов ва кеча ўйнаб ютқазганлар,

Сўкинишмас, далдамизга муҳтож ҳозир.

Ҳали улар қозонадир кўплаб зафар,

Бизнинг терма — асли кўп нарсага қодир.

Етар энди, қалбимизни тарк этсин ғам,

Умидсизлик ҳисларини ўлдирайлик.

Бардам бўлинг ва кейинги ўйинда ҳам,

Стадионни кечагидек тўлдирайлик.

Бу гапларим балки ёқар, ёқмас кимга,

Биз ҳар доим ишонамиз Абрамовга.

Низомжон ИСЛОМОВ