Бугун 25 март. Футболни соғинган дилларга яқин ўтмишнинг ажиб бир ўйинини ёдга солмоқчиман:

Черногория – Ўзбекистон 1:0.

2011 йили ўтказилган ўртоқлик ўйини бу икки юрт ўртасидаги ягона баҳсдир. Болқон мамлакатлари билан кўп ўйнаб турамизу, аммо қоратоғликлар билан бошқа ўйнамаганмиз. Хуллас, ўша учрашувдаги хавфли вазиятларни кузата туриб, терма жамоамиздан Вадим Абрамов бошчилигида роса омад қочганига гувоҳ бўламиз.

Ҳамюртларимиз меҳмонда худди уйдагидек тўп суришган (лавҳа охиридаги рақамларга қараб қўясиз!). Лекин сўнгги дақиқада бурчакдан узатиб берилган тўпни бартараф эта олмай, бош билан урилган зарбадан ютқазганмиз. Таниш манзарая?!

Таркиб ҳам яхши сараланган: Нестеров дарвозада, ҳимояда уч вакилимиз – Виталий Денисов, Шавкат Муллажонов ва Ислом Тўхтахўжаев. Ярим ҳимояда Санжар Турсунов, Стас Андреев, сардор Тимур Кападзе, Азиз Ҳайдаров ва Шавкат Саломов. Ҳужумда Носир Отақўзиев. Унга бу чизиқда Павел Смоляченко ёрдам берган. Павелнинг терма жамоа таркибидаги ягона ўйини шу.

Ўйиндан сўнг Черногория терма жамоаси устози Златко Кранчар терма жамоамизни “европача ўйин кўрсатувчи жамоа” деб баҳолаганди. Дарҳақиқат, шу чиройли футбол билан Осиё чемпионатида ҳаммани ҳайратлантирган ва навбатдаги мундиал саралашига тараддуд кўраётган эдик. Лекин эртакнинг охирини биласиз...

Хайрулла ҲАМИДОВ.