Бу сафарги мақоламиз бироз бошқача, бир эмас беш футболчи ҳақида ҳикоя қилмоқчимиз. Уларнинг ҳар бири алоҳида юлдуз футболчилар бўлишса-да, биргаликда ҳақиқий афсона даражасига чиқишганди. Бугунги ҳикоямиз “La Quinta del Buitre” («Бутре бешлиги”) ҳақида.
1983 йилнинг 4 декабри мадридлик ишқибозларнинг унутилмас куни бўлиб тарихда қолган. Чунки айнан мана шу кун “Реал” клуби ўзининг янги даврини бошлаганди. Маноло Санчис ва Мартин Васкесларнинг катта футболдаги илк қадамлари мана шу кунга тўғри келди, кейинчалик уларга Бутрегеньо, Пардеса ва Мичеллар қўшилдилар. Ажойиб авлод. Такрорланмас бешлик. “Реал”нинг трансферларининг асосий шиорларидан бирига айланган “Зиданлар ва Павонлар” сиёсатини (яъни, суперюлдузлар билан биргаликда клуб тарбияланувчиларининг уйғунлиги) эслайдиган бўлсак, бу бешлик шундай “Павонлар” эдиларки, “Зиданлар”дек ўйин намойиш қилишарди.
Бу ёш футболчилар “Реал”да ўзига хос инқилоб яратдилар, уларнинг ҳар бири ўз ўйинидан завқлана оладиганлар тоифасидан эди. Бу футболчилар биргаликда “Реал”нинг 80-йиллардаги унутилмас даврини бошдан кечирдилар. Ҳар бири деярли бир вақтда “Реал” спорт мактабига келиб, бирга вояга етдилар ва бутун дунёни лол қолдирдилар. Эмилио Бутрегеньо уларнинг ичида энг номдорроғи эди ва айнан унга қиёсан бу бешлик Испанияда “La Quinta del Buitre”, яъни “Бутре бешлиги” деб номланди ва Испания футболининг 80-йиллари “La Quinta del Buitre” даври сифатида тарихдан жой олди.
Давоми "Афсоналар" бўлимида.
