Зарнигор Нафиддинова ("Facebook”дан):
Равшан Эрматов бугун ҳар биримиз учун ҳақиқатдан ҳам замонамиз қаҳрамони. Бу ютуқлар замиридан нима бор, сизнингча? Тугъма истеъдодми ёки машаққатли меҳнат? Шу даражага етишга нималар ёки кимлар сабабчи бўлган?
Мен ҳозирча барча ютуқларимни статистика деб ҳисоблайман. Чунки ҳали қиладиган ишларим жуда кўп. Ўзимнинг устимда анчагина ишлашим, меҳнат қилишим керак. Болаликдаги орзуйим футболчи бўлиш эди. Лекин жароҳат олганимдан сўнг тақдир тақозоси билан ҳакамликка ўтиб кетдим. Мен ушбу жароҳатдан сўнг тушкунликка тушмасликка ҳаракат қилдим. Бир ҳақиқатни айтадиган бўлсам, менга ҳар қачон Президентимизнинг "Маррани баландроқ қўйинг” деган сўзлари туртки бўлган. Шунинг учун катта-катта мақсадлар билан яшай бошладим. Меҳнат қилдим, натижада ҳаракатларим зое кетмади.
2007-йилда 2010-йилда бўладиган жаҳон чемпионати рўйхатига мени киритишди. Шунда жаҳон чемпионатлари тарихини ўрганиб чиқдим. Ва менда бир истак тугъилди. 2010-йилда бўлиб ўтадиган жаҳон чемпионатида, албатта Ўзбекистон номи эътироф этилиши керак деб ўз олдимга мақсад қилиб қўйдим ва бу орзуйим амалга ошди.
